Verhalen over leven
  mijn tuin in de zomer 

uitgeteld op de bank na een zware dag

januari t/m juni 2006
hoe het begon

juni 2006
De dag des oordeels

eind juni t/m begin augustus
de eerste chemoperiode

begin augustus t/m half september
tweede chemoperiode

half september t/m begin november
periode na de chemo

november
De uitslagen

november na de uitslag
Hoe nu verder na deze uitslag

de bestralingsperiode
5 dagen achter elkaar bestralingen om de benauwdheid te verminderen

december vakantie
amber en ik op vakantie in Egypte samen met Ber en Nadine

na de vakantie
het leven weer na de vakantie

weer een nieuw begin: 2007
januari 2007

22 januari 2007
een nieuwe uitslag

de tweede week van het nieuwe jaar
week 2 2007
vanaf 29 januari
weer een nieuwe week

vanaf 5 februari
vanaf 5 februari

weer een ct-scan/12 februari
weer een ct-scan/12 februari

een nieuwe week/19 februari
een nieuwe week/19 februari

vakantie Overijssel
midweek Overijssel

week 26 februari
week 26 februari

weer thuis enzo
weer thuis enzo

lente of winter?
lente of winter?

lente
lente

april en pasen
april en de paasdagen

Vakantie in Tunesië
vakantie samen met mijn zussen en mijn moeder

het dagelijkse leven
weer terug van Tunesië

Vakantie Kreta
een bijzondere ervaring met Jan naar een warm land

Opnieuw het dagelijks leven
weer een nieuwe start na een vakantie

wel of geen chemo?
weer opnieuw een zware beslissing

juni 2007
de maand van de keuzes

Een scan en uitslag verder
Weer een nieuwe beslissing

Weer een nieuw begin
een start met de nieuwe medicijnen

Juli 2007
verder met de pillen en 1e controle

de eerste uitslag na de start met een nieuwe "chemo"
de eerste uitslag van de tarceva/sunitinib

augustus
vakantie Vlieland en een eerste scan sinds de tarceva/sunitinib

Vlieland
toch nog een weekje er tussenuit voor ons

Weer het gewone leven?!
na de vakantie

En wat nu?
een nieuwe chemo?

(Deze week) de start met bestralen
De 2e keer bestralen

Na de bestraling
en nu maar afwachten

Oktober
tussen hoop en vrees

Lesbos
1 weekje vakantie in Griekenland

Weer thuis
Het "gewone leven" weer

November 2007
Weer een nieuw begin

Een weekendje weg met Saskia
Eerst doen, dan denken

weer het gewone leven
sinterklaas enzo

Decembermaand
De wintermaand en Sint

Kerst 2007
De feestdagen 2007

Weer een nieuw jaar
2008

Wel of niet aan de chemo (Alimta)?
Wel of niet aan de chemo (Alimta)?

Nog even genieten
zin in een paar rustige dagen

De laatste loodjes
telkens nog éven doorzetten

Naar het hotel met Frank en Marie Louise
Een weekendje Duitsland

Nog even 1 dagje onbezorgd
Een derde chemo?

De 3e chemokuur
De laatste loodjes?

Wel of geen nieuwe kansen
Nog wel of niet een nieuwe chemo

De bestralingsweek en de naweëen
Toch nog voor de vakantie

in ieder geval nog 1 vakantie naar het buitenland
Dalyan Turkije

weer het gewone leven na Dalyan
Weer terug van vakantie

weer een nieuw begin?
pillen en andere onderzoeken

Weer thuis
terug van weggeweest uit het ziekenhuis

Mijn kankerverjaardag
om het leven te vieren

Juli
Weer een nieuwe maand

Een weekendje naar het Brabantse land met Ber
Een weekendje weg met Ber

Terug van Brabant
Toch weer AVL'en

Een nieuwe moeizame start
Een nieuwe start met ademhalen

29 juli 2008
Hoe het einde is gekomen

DE TWEEDE WEEK VAN HET NIEUWE JAAR

8 JANUARI
 
Gister stond er een mailtje in mijn box i.v.m. de verwendag die ik aangeboden krijg van Huis ter Duin in Noordwijk. Via Viva la donna is dit voor mij geregeld. Helemaal super hoor. In Huis ter Duin boden ze me aan om er een moeder/dochterdag van te maken. Samen met Amber dus. Is wel helemaal knots knetter te gek zo'n aanbod! Ik verheug me er enorm op.
Am is nu erg ongesteld dus hebben we gevraagd of het eind van de week kon. Dit was helemaal oke, en a.s. vrijdag gaan we een dagje relaxen met z'n tweeën.
Hoop dat Amber het ook leuk vindt, want zoveel ontspanning kan wel eens wat te veel van het goede zijn voor haar. Ze is namelijk zeer beweeglijk ingesteld.
In ieder geval zijn we dan een intiem dagje samen en dat is af en toe nodig. Zowel Amber als ik zijn vaak bezig met onze eigen dingen. Gelukkig ben ik blij dat we allebei knuffelbeesten zijn en dat we dat ook regelmatig even tussendoor doen. Maar verder vind ik het lastig om te gaan met een puberkind die, als het even uitkomt, achter de pc duikt en nauwelijks meer aanspreekbaar is. Natuurlijk begrijp ik het wel, maar de dagen zijn al zoveel gevuld voor kinderen zoals school, vriendinnen, hobby's e.d., dat er weinig tijd over blijft als de rest gevuld wordt met msn'n en tv kijken. En voor een gesprek al helemaal niet, want Amber is nu eenmaal een gesloten kind als het gaat om haar diepste emoties en als het te dicht op haar huid komt. Hoe meer druk je erop zet, hoe verderweg ze gaat. Dus dan moet ik het juiste moment uitkiezen en dat is niet eenvoudig, als er weinig momenten zijn.
Kortom, momenten van samenzijn als zo'n dag a.s. vrijdag, zijn zeer welkom en nu een concrete afspraak waardoor het ook gebeurd. En WAT voor 'n samenzijn?! Heerlijk.
 
Zo, nu weer aan het werk, ondanks de vele dingen in mijn hoofd zoals de tegenstellingen van het leven die ook blijven spelen in relatie tot de dood.
Ander moment maar hierover verder filosoferen.
 
Weer veel gedaan vandaag. Redactiewerk, mijn dagboek, mails versturen en lezen, apotheker geweest, netencheck gedaan, boodschappen doen, even langs mam die niet thuis blijkt te zijn, daarna nog even langs m'n zus enz.
Nu nog heel even wat regelwerk voor de redactie en daarna lekker gaan niksen, want ben ontzettend moe, ook omdat ik vanmiddag niet gerust heb.
 
Om half 6 kwam ik thuis en vond mijn huiskamer totaal opgeruimd en schoon aan. Helemaal te gek. Amber kreeg plots de geest en is aan de gang geweest. Ik keek mijn ogen uit en genoot ervan, zeker omdat we de ochtend flink met elkaar in de klints lagen. Misschien daarom wel, dat ze op deze manier mij wil laten zien dat ze het eigenlijk goed wil hebben samen.
Lief hoor en zeker omdat ze eigenlijk zelf helemaal niet poetserig is.
Vanavond op de pc mijn werk afgemaakt en kan het nu uit mijn hoofd zetten. Nog wat telefoontjes, Amber bijstaan met het opnieuw weer uitproberen van haar lenzen en daarna op de bank geploft en bijtijds mijn bed in gegaan.
 
9 JANUARI
 
Sinds een paar weken ben ik hyper. In mijn geest heb ik veel energie en wil ik enorm veel dingen. Alleen..... mijn lichaam loopt er achteraan te hobbelen. Die roept regelmatig stop, terwijl ik alleen maar verder wil met dingen doen. Heb nog zoveel te regelen, wensen en te doen!!!
Ik heb de laatste weken ook weer pijn gekregen, hoewel de pijn toch wat anders voelt dan voorgaande keren. Voelt nu meer als behoorlijke spierpijn rondom mijn longen en kneuzingen. Omdat het anders voelt ben ik er minder angstig van, maar ik voel wel dat het niet goed is en dat mijn lijf protesteert. Opnieuw probeer ik weer balans te vinden tussen lichaam, geest en ziel, maar valt me dit keer nog zwaarder dan ooit. Ik heb geen tijd te verliezen, ik moet nu eenmaal ook nog dingen regelen, en.... vooral niet vergeten dat ik ook nog zo ontzettend graag dingen wil. Alles kost tijd en energie en van rust komt het dan gewoon niet. Ik kan wel gaan liggen, maar lig dan als een stuiterbal in bed, omdat mijn geest niet stilstaat. Toch zal ik eraan moeten geloven want ik heb te weinig tijd om in een strijd met mezelf verwikkelt te raken. Van verveling heb ik in ieder geval geen last.
 
Ik kreeg van het ziekenfonds mijn rekening van de iscadorinjecties terug met de boodschap dat ze niet vergoed worden. Ook hier weer achteraan want dit verbaasd me en is misschien wel een vergissing.
Nog een PGB aanvraag doen, en een DigiD-aanvraag.
Mijn schat Amber heeft bij het opruimen gister ook nog een fijne stapel voor mij gemaakt om uit te zoeken en op te ruimen, dus ook dat kan ik niet laten liggen. Van wie zou ze dit hebben. En streng dat ze is! Haha, zo krijg ik een koekje van eigen deeg.
 
Vanmiddag zat ik er toch echt doorheen en kwam het helemaal binnen dat ik toch echt me over moet geven aan mijn moeheid ook al wil ik nog zo veel. Mijn bed dus ingekropen en een afspraak verzet naar het einde van de middag. Nog geregeld dat ik bij Ber kan eten wat ik ook gezellig vind, dus even alles opzij kunnen zetten voor de belangrijke broodnodige rust.
Door de rust komt er ook wat somberheid over me heen. De laatste tijd had ik buiten mijn pijn in mijn lijf weer het gevoel dat ik onsterfelijk was. Vandaag komt het weer even helemaal binnen en voel ik me verdrietig. De rest van de dag voel ik me stil van binnen.
 
Vandaag is ook Wilma overleden. Vanmorgen heeft ze dan toch euthanasie gehad. Wat ik begrepen had, waren de laatste dagen heeeeel erg zwaar voor d'r en enorm afzien. Het is goed zo. Dag lieve Wilma, fly away girl!

 

10 JANUARI

 

Vannacht een moeilijke nacht gehad. Het komt steeds meer binnen dat ik de afgelopen weken mijn onsterfelijkheidsgevoel, tegen beter weten in, heb willen vasthouden door maar bezig te blijven. Nu is het op, en komt de realiteit weer helemaal boven. Verdrietig en licht angstig voor de toekomst.

Die tegenstellingen waar ik over zat te filosoferen blijven ook door mijn hoofd spoken.

Moet je nu plots heel gezond gaan leven zoals geen koffie, suiker, sigaretten (die ik al geminimaliseerd heb), veel vitamines e.d. in de hoop dat je er nog tijd bij krijgt?! En wat als ik die niet erbij krijg en baal van het feit dat ik mezelf deze geneugten heb onthouden!

OF... moet je nu jezelf realiseren dat je datgene wat je nog hebt en plezierig vindt absoluut niet moet laten, maar dat je blijft piekeren over het feit dat je jezelf mogelijk nog wat maanden leven onthoudt!

 

Ik kies uiteindelijk maar voor de middenweg. Een beetje van het één en een beetje van het ander.

 

Zo ook de tegenstelling van bezig zijn met de dood én bezig zijn met het leven. Meestal lukt het me om ze naast elkaar te laten staan maar soms, zoals de laatste 2 weken, schiet ik toch door in 1 van de 2. Dit vermoeid dan weer zodanig, dat het me niet ten goede komt.

 

Nou ja, veel stof tot nadenken en/of om te doen. Ik ga nu maar met Jan zijn bril ophalen bij de opticien, wat ik erg leuk vind om te doen, en dan zelf nog wat boodschappen in de stad.

 

De rest van de dag wordt een zware dag. Jan zit er totaal doorheen. De feest/wintermaanden die voor hem toch al niet de makkelijkste zijn, de problemen met instanties die opgelost moeten worden, zorgen/problemen in het atelier én een zieke vriendin. Vele ingrediënten dus voor een instorting. Het zorgen voor mij is denk ik ook zijn redding om niet helemaal weg te zakken in zijn prut. Anderszijds maakt het hem afhankelijk van mijn waardering enzo waardoor wij ook sneller in een woordenwisseling verwikkelt raken. Kortom, een intens moeilijke dag voor ons beiden.

Samen toch nog even de stad ingegaan voor wat boodschappen wat iets afleidde.

 

Vanavond ga ik naar Wilma om afscheid te nemen. Ze ligt opgebaard in de huiskamer. De sfeer is goed. Het is fijn om op deze manier afscheid te hebben genomen van haar. Onherroepelijk ontkom ik er niet aan om direct te denken aan mijn eigen begrafenis en hoe ik het zou willen. Dit blijft de rest van de avond door mijn hoofd gaan.

 

11 JANUARI

 

Een volle week, en goed afstemmen op mijn energie is hetgeen belangrijk voor me is.

 

Het leven met kanker is

leven tussen hoop en vrees

 

Vanmorgen weer veel administratief werk gedaan. De PGB aanvraag is de deur uit, een formulier opgestuurd voor het opnieuw aanvragen van mijn autopapieren die ik kwijt ben, rekeningen de deur uit en mailen met het ziekenfonds. Zo, dit is weer gedaan. Op naar de haptonome voor een ontspanningsmassage. Bij terugkomst nog wat gerommeld en ben ik alweer moe. Nog eventjes in bed gelegen om te rusten, maar val als een blok in slaap. Even na 4 uur schrik ik wakker, want ik zou vanmiddag nog naar de nieuwjaarsreceptie gaan van mijn werk. Al lange tijd zie ik nauwelijks mijn collega's nog, dus wil ik het toch proberen.

Daar aangekomen geniet ik van de lekkere hapjes, de warme deken van mijn collega's en ben ik aan het eind doodop. Had me niet van tevoren gerealiseerd dat ik veel aandacht zou krijgen, dus dat is wel wat veel om met iedereen even te kletsen. Toch ga ik voldaan naar huis waar ik nog een klein hapje eet.

Nog even de reisroute van morgen opzoeken en dan mijn spullen pakken zodat ik morgenochtend niet als een kip zonder kop rondloop omdat ik niet weet wat ik mee wil nemen. Morgenvroeg moet ik ook nog een iscador injectie waardoor ik langer in mijn bed moet blijven liggen. Dus .... vroeg mijn wekker zetten. Ik verheug me erop.

 

12 JANUARI

 

De wekker gaat om 7 uur af. Mijn injectie, nog even blijven liggen om het beter in te laten werken, een ontbijtje op bed gekregen en dan opstaan voor een douche. Amber en ik rijden om 8.15 uur van huis weg voor ons verwendagje in het Wellness centrum van Huis ter Duin in Noordwijk.

Exact om half 10 komen we aan, wat door de files een half uur langer rijden was dan gepland. Maakt niet uit, want de komende uren wordt het toch vooral relaxen.

Vanaf binnenkomst tot vertrek zijn we ontzettend verwend. Lichaamsmassage, gezichtsbehandeling, een thermobad, manicure, de kapper, een lunch en sapjes tussendoor. En... lieve mensen die ons vertroetelde. Gewoonweg geweldig, en aan het einde van de dag merk ik hoe belangrijk deze ontspanning voor me was na de laatste weken van hollen en niet stil kunnen staan. Voor Amber ook een geweldige ervaring waar ze met heel veel plezier op terug kan kijken en wat een fijne herinnering is aan wat we samen toch maar hebben kunnen beleven.

We gaan nog even door het hotel om de sfeer op te snuiven waarna we vertrekken naar de nieuwjaarsreceptie van mijn zwagers bedrijf in Amsterdam. Ik kwam stralend binnen en kreeg het ene compliment na het andere. Dat ik er zo goed en krachtig uit zie. Ik voelde me ook zo. Heerlijk gegeten van het buffet en nog even zitten kletsen waarna ik weer huiswaarts ga. Het is mooi geweest voor vandaag en ik wil nog heel even samen zijn met Jan voordat ik mijn bed inkruip. 

 

13 JANUARI

 

Als ik terug denk aan gister komt er een ontspannen glimlach over mijn lippen. De gedachte aan het gevoel wat ik had samen met Amber. En ik ben zo trots op die griet, want ze heeft het toch maar allemaal lekker ondergaan als puber.

Nu gauw me aankleden want ik ga zo naar de begrafenis van Wilma. Het laatste afscheid van haar hier op aarde.

 

Het was een lange dag vandaag. Ik had gedacht dat ik tijdens de begrafenis geen tranen meer zou hebben, maar dat was in het geheel niet zo. Voor Wilma was ik opgelucht dat alles voorbij was. Haar pijn en moeheid die ze niet meer kon dragen.

Voor mezelf voelde haar begrafenis als een generale repetitie voor mijn eigen begrafenis. Het verdriet kunnen voelen van de mensen die achterblijven. Het voelde als lood.

Na de begrafenis ben ik nog lang gebleven. Veel mensen weer tegen gekomen van vroeger die ook allemaal wisten van mijn ziekte. Gelukkig, want nu hoefde ik niets uit te leggen. De familie van Wilma bedankt voor de ruimte die zij mij de laatste periode gegeven hebben om mee te mogen lopen in hun proces. Daar ben ik hen heel dankbaar voor. Ook fijn dat ik haar kinderen nog een beetje heb leren kennen, want heb hen alleen gekend als heel klein kind en het zijn nu 2 lieve, mooie, grote knullen. Pas na vieren ben ik daar vertrokken en ben ik nog even bij mijn zus langs gegaan die vlakbij de begraafplaats woont. Erg moe kom ik thuis, waar we lekker met z'n drietjes wat eten en op de bank ploffen.

Volgende week staat me nog een begrafenis te wachten van de vader van mijn zwager. Vermoedelijk zal die begrafenis niet zo zwaar zijn, want ik heb niet heel veel contact met zijn vader gehad omdat hij grotendeels in Amerika woonde. Voor mijn zwager is het natuurlijk verdrietig om zijn vader te moeten begraven, maar in zekere zin had hij het contact met hem grotendeels al verloren omdat 'ie dement geworden was.

 

14 JANUARI

 

Vanmorgen erg vroeg werd ik wakker om te plassen en kon ik niet meer slapen. De begrafenis van Wilma ging door mijn hoofd en bleef daar actief hangen. Daarnaast voel ik lichte pijn in mijn ribben rechts wat mij altijd een ongerust gevoel geeft. Na enkele uren staat Jan op en geeft mij de injectie voordat hij naar zijn atelier gaat om te schilderen. Uiteindelijk val ik daarna nog in een diepe slaap en word ik wakker om 11.00 uur. Heerlijk uitgeslapen dus.

Beneden staat Amber te tutten. Make-up hier, haardingen daar en er glijdt een glimlach over mijn gezicht. Genieten voor mij om haar zo bezig te zien. Ze is relaxed en zich aan het opmaken om weg te gaan naar een vriendin.

 

De dagen vliegen voorbij. Eventjes langs een buurvrouw wippen, mailtjes openen, mijn dagboek bijhouden, met Jan kletsen en de dag is alweer half om.

Even nog samen lekker in bed gekropen waarna we douchen en ons aankleden om naar de werkplaats te gaan. Daar heeft Piet (die samen met Jan atelierruimte heeft) een samenzijn georganiseerd voor de badmutszen en wat andere mensen n.a.v. de tentoonstelling in de Bavokerk. Die was ook op DVD gezet en dat was voor mij leuk omdat ik niet bij de opening geweest was.

Het was gezellig om de mensen te zien, een lekker hapje en drankje en weer wat bijkletsen.

Jan vind dit soort dingen maar niks, maar is gelukkig in zijn eigen werkplaats dus piept ie 'm om te schilderen voor morgen voor het Cobramuseum. Daar hebben ze nog 1 dag actionpainting en dat bereiden ze grotendeels voor in hun eigen atelier.

Weer thuis, wat gegeten en plof ik op de bank. Mijn energie is weer aan z'n eindje, maar dat geeft niet want ik ben lekker thuis en kan zo mijn bed in.

 

15 JANUARI

 

Vandaag vroeg wakker gemaakt door Amber die zich verslapen heeft. Ze heeft een briefje voor school nodig, dus dan maar mijn bed uit. Er staan de nodige e'mails op het programma voor vandaag. Mensen en instanties die ik aan moet schrijven. Wat ben ik toch blij met het fenomeen Computer. Geen ellenlange wachttijden aan de telefoon, maar gewoon een mail schrijven waar je ook nog goed over na kunt denken.

Tussendoor belt Sas op en komt ze zo gezellig even langs.

Na het keuvelen met Saskia zet ik nog wat onderwaterfoto's van Egypte op mijn site. Jammer dat de camera van simpele kwaliteit is. Wel een leuke impressie.

Laurie komt zo ook even langs om te lunchen.

Wat mails verstuurd en daarna een uurtje in mijn bed liggen tv kijken. Gewoon even rust en pas op de plaats.

Voordat ik naar Ber en Henk ga om daar lekker gezellig te eten moet ik nog even tanken en een boodschap doen. De dag is weer omgevlogen. Ik heb een goeie dag vandaag.

Vanavond nog energie om Amber te begeleiden met huiswerk. Die troel komt weer lekker laat met ingewikkeld huiswerk voor een SO aan. Nou ja, ze heeft geluk dat ik haar nog wat kan helpen.

En dan..... lekker weer mijn bed inkruipen. Het is weer mooi geweest.

 

16 JANUARI

 

Heerlijk uitgeslapen nadat ik om 7 uur mijn injectie heb gekregen. Nog wat tutten en dan naar mam om een kopje koffie te drinken.

Daarna langs de uitvaartonderneming gegaan om de hoek bij mij. Ik wilde me al langer oriënteren op begrafenisen en de kosten daarvan. Nu voelt het moment daar en doe ik de stoute schoenen aan om binnen te lopen. Ze hebben gelukkig tijd voor me. We nemen mijn wensen door en maken daar een kostenplaatje van. Wat een geld kost het om dood te gaan. Je kunt beter een feestje geven i.p.v. zo'n koffie/drank uurtje na de begrafenis. Heb ik er zelf ook nog plezier van. In ieder geval weet ik nu hoeveel het kost en lijkt het erop dat ik maar beter nog voor mijn dood een bank moet gaan beroven. Helaas heb ik daar het lef niet voor, dus zal ik het anders moeten oplossen.

Ik moet 30 jaar leven in 1 jaar proppen. En alles wat er aan tijd daarna nog komt zijn bonusjaren.

Normaal denk je in de loop van de jaren na over al dit soort dingen en doe je met de loop der jaren de dingen die je nog wilt doen. Voor mij is die tijd niet gegund, dus slok ik het leven op alsof ik een trein moet halen en overdenk en regel de dingen die me te wachten staan. Ik leef als een druk baasje.

Zo nog maar weer her en der wat foto's plaatsen.

 

Door het uitslapen heb ik vanmiddag mijn middagdutje kunnen overslaan. Als ik niet loop te hollen en het relaxed houd kan ik zo de dag doorkomen.

Lekker weer aan tafel kunnen schuiven voor het warme eten en geniet ik van Jan zijn kookkunsten.

In de loop van de avond word ik onrustig en wil ik eventjes weg naar Sim. Daar kletsen we vooral over het gesprek bij de uitvaartonderneming. Langzaam begint bij mij het vorm te krijgen in mijn hoofd. Ik wil de komende week langs de nodige bedrijven zoals drukkerijen, Westerveld e.d. om te informeren naar mogelijkheden om het zelf bij hen te regelen. De grootste kosten zijn namelijk het arbeidsloon voor de uitvaartonderneming die het e.e.a. voor je regelt. Zelfs als je van veel van hun diensten niet gebruik maakt. Vind ik bespottelijk, dus dan maar zelf op pad.

Thuis kruip ik nog lekker even op de bank, waarna ik mijn bed weer in kruip. De laatste dagen voelen goed. Genoeg te doen, maar een stuk relaxter dan de voorgaande weken. Hierdoor ga ik niet over mijn grenzen en kom ik zonder uitputting de dagen door.

 

17 JANUARI

 

Weer lekker uitgeslapen. Ik merk dat ik de laatste dagen een ander slaap/waakpatroon heb en dat dit me momenteel goed bevalt. Nu nog blijven zorgen dat ik niet hollend de dag doorbreng, en dan hou ik het het beste vol.

Vanmorgen alle instanties gebeld die een uitvaartonderneming normalerwijs belt bij overlijden. Tot nu toe is het goed gegaan en ben ik al heel wat wijzer over het hoe of wat. Dit zo op papier zetten om het niet te vergeten. Straks even langs een drukker om te kijken wat ik met hen af kan spreken. Ik krijg er wel een beetje opgewonden gevoel van. Toch voelt het goed om de dingen nu te regelen en niet te wachten totdat ik OOIT heel ziek ben.

Tussentijds via de mail wat tips gekregen van een lotgenoot wat ook heel prettig is.

 

Bij de drukker vanmiddag wordt ik erg goed ingelicht en wordt het me steeds duidelijker wat ik graag zou willen. Intussen ben ik toch erg moe geworden van al het geregel en de bijkomende emoties.

De regen tikt tegen mijn autoruit en bedenk me dat het eigenlijk weer is om bij een openhaard vuur te zitten. Deze heb ik thuis niet en nu ik toch de deur uit ben, rij ik maar even door naar het Kruidvat. Net hier binnen word ik gebeld door mijn zus, die mij verteld dat de vader van haar man is overleden. Haar man is voor mij als een broer en ken ik al vanaf mijn 12e, zo ook dus zijn vader. Het is te bizar voor woorden. Thijs zijn vader wordt vrijdag begraven en de vader van Henk a.s. maandag. Ik rij weer op weg naar huis en bedenk me dat mijn moeder misschien wel thuis zit te piekeren. Ik loop nog even bij haar aan, maar het blijkt dat ze al veel aanloop heeft vandaag. We praten nog wat, o.a. over waar ik mee bezig ben geweest vandaag, waarna ik naar huis ga om te eten. Ik kan direct aan tafel schuiven, maar geef Jan nog eerst een bosje bloemen. Had ik vanmiddag voor hem gekocht.

Ik wil nog even wat op papier zetten van deze dag en plof dan als een zoutzak op de bank. Moe, voldaan en veel.

 

18 JANUARI

 

Gister dacht ik zo in slaap te vallen met mijn moeie lijf. Nee dus, en loop ik uiteindelijk naar beneden waar ik wezenloos op de bank naast Jan ga zitten. Hier barst ik uiteindelijk in een jankbui uit en komt de lading van de dag eruit.
Aan het einde van de dag het contact met mam was de druppel. Van de week zei ze zelf al dat we eigenlijk tegenover elkaar stonden in het proces van mijn ziekte. Zij wil niet accepteren dat ze een kind heeft die dood kan gaan en wil daar nu zo min mogelijk aan denken zolang het nog niet zo is. Dubbel voelt het omdat ze me ook graag regelmatig ziet nu het nog kan.
Ik wordt iedere dag geconfronteerd met mijn ziekte door lichte pijn en moeheid en weet dat het er ooit van komt en probeer me daar emotioneel als praktisch op voor te bereiden. Verder leef ik mijn leven zoveel mogelijk volop, pak ik wat ik pakken kan en is er voor alles een tijd. Zo komen mam en ik af en toe op een ander spoor terecht en dat ervaar ik soms als heel pijnlijk. Er is gewoon dan geen aansluiting waardoor we allebei in onze patronen komen. Ik voel me niet gezien in wie ik ben en word dan onrustig waardoor ik juist over de dood ga praten zonder dat ik me er in eerste instantie bewust van ben. Zij gaat dan des te harder praten over wissewasjes wat mij weer afstandelijk maakt omdat het me totaal niet interesseert en ik niet begrijp waarom we over dat soort dingen praten in deze fase van mijn leven. Kortom, soms is er tussen ons geen aansluiting en voel ik me daar verdrietig over, en na deze dag was het me gewoon teveel. Volgende keer maar weer beter, want we houden tenslotte wel van elkaar.

Amber reageert sinds de laatste tijd weer behoorlijk heftig overal op en ik voel het verdriet ook weer gelijk opkomen. Waarom zo reageren op een simpele vraag. En waarom sowieso schreeuwend praten en dan zeker als je het nu nog goed kan hebben met elkaar?! Zo begin de ochtend namelijk. Bah, de tranen komen gelijk omhoog en merk dat ik vandaag me erg kwetsbaar voel na een korte nacht te hebben gehad. Even geen zin in dat gepuber.
Van het weer wordt ik ook niet vrolijk en blijf vandaag wat sombertjes en stil. Nou ja, moet dan maar en morgen weer een nieuwe dag.
Ik vertrek naar de man die mij bioresonantie geeft en die mij weer nacheckt en blijft ontgiftigen waar nodig is. Daarna door naar de KNO voor mijn oren, waar ik zoals ik al vermoed een oorontsteking blijk te hebben. Dit is niks nieuws, dus door blijven gaan met druppelen. Even ergens wat drinken en een boodschapje doen, waarna ik door rij naar haptonomie voor een massage. Hier blijkt het toch anders te zijn dan de massage van mijn verwendag. Haptonomie spiegelt me in waar ik zit in mijn lijf en geest waardoor ikzelf weer een manier moet vinden om in balans te komen. Resultaat is dan ontspanning. Bij de ontspanningsmassage laat ik het gewoon allemaal gebeuren.
Na alle afspraken ga ik naar huis om nog wat te schrijven en wat mails openen.

Ik heb gister niet alle informatie kunnen krijgen i.v.m mijn begrafenis, dus doe ik dat alsnog omdat mijn energie goed is.

 

Jan komt niet thuis met eten, en ik stel Amber voor om samen wat te eten ergens. Ik vind het zo gezellig om dit te doen, en dan komen we meer toe aan een gesprek tussendoor. Ondanks dat het niet haar favoriete bezigheid is om uit eten te gaan, komen we toch in de Toerist in Spaarndam terecht. We hebben lekker gegeten en inderdaad samen zitten keuvelen.

 

19 JANUARI

 

Ik word wakker en Saskia belt om langs te komen. Gezellig. Samen wat koffie gedronken en gekletst over wat ik de laatste dagen geregeld heb. Zij zegt dat ze ook wat zou willen doen als het ooit zo ver is. Tuurlijk.

Ik ben weer hyper, net als de vorige keer nadat ik de bioresonantie heb gehad. Vreemd, maar zal er wel bijhoren. We dansen samen nog wat om weer wat grond onder de voeten te krijgen. Leuk hoor om dit samen te doen.

Als ik nou reïncarneer dan wil ik toch echt als boedhist of als poes terug komen op aarde. Gister tijdens de storm zag ik mijn poes onder het afdakje zitten. Meditatief staart ze voor zich uit; in alle rust. Ik kan er uren naar kijken en bedenk me wat het toch heerlijk moet zijn om je als mens zo te voelen.

Ik ga mezelf maar eens aankleden want wil nog het e.e.a. doen voordat ik naar de begrafenis van Thijs zijn vader ga. Daarna is Daphne, mijn nichtje, jarig en vieren we dat ook vandaag. Weer een hoop te doen.

 

Bij Daphne kom ik tegen etenstijd in een vol huis binnen. Het komt op me af en merk dat ik eigenlijk erg moe ben. Het kost me moeite om me af te sluiten voor de drukte. Gelukkig wordt het na het eten rustiger, waardoor het weer even te behappen is. Na 1 kopje koffie ga ik lekker naar huis en komen Jan en ik even toe aan het praten over begrafeniskisten, muziek en wensen. Dit n.a.v. wat ik de afgelopen dagen uitgezocht heb. Het is voor ons beiden fijn om hierover van gedachte te wisselen.

Ik ga zo nog heel even zitten, waarna ik mijn bed in ga. Het is toch weer een lange dag geworden.

 

20 JANUARI

 

De nacht was zwaar. Er ging van alles door mij heen. Ik kan geen rust vinden, ondanks het ontspannen geronk naast mij. Zo veel met de dood te maken gehad de afgelopen weken, dat het toch heel wat los maakt bij mij. Van praktische gedachtes over hoe ik het (niet) zou willen tot emotionele. Vanmorgen maakt Jan me om half 9 wakker voor mijn injectie. Au, shit, het doet zeer en ik heb ook nog het gevoel dat ik amper geslapen heb. Ik val dan ook weer snel daarna in slaap. Om half 1 word ik wakker en wil het liefst een deken over mijn kop heen gooien. Kwetsbaar en somber voel ik me. Ik blijf nog wat liggen, doe oordruppels in en zak nog wat diep in de kussens weg.

Mijn zaagselmannetje (Jan) komt thuis nadat ie vanmorgen in de werkplaats bezig is geweest met van alles en nog wat. Zoals dingen maken voor Pa's meubelshow. Hij komt binnen met een lieve glimlach en ik smelt en de tranen rollen al over mijn wangen. Gewoon dus een kwetsbare dag. Toch ga ik eruit want wil ik nog even langs Pa Loe... om afscheid te nemen. A.s. maandag is de begrafenis, maar het kan zijn dat ik niet op tijd daar ben. Maandagochtend ook weer opnieuw een foto, bloedtest en gesprek in het AVL. Ik weet niet wat ik daarvan moet denken of vinden. Geen tijd voor, maar ook geen zin in om mee bezig te zijn.

Dan belt Frank en beppen we een uur verder. Altijd genoeg gesprekstof samen. Van de week maar even proberen samen een bakkie ergens te doen.

Dus, hup uit de veren, douchen en naar benee. Daar zit mijn lieve dochter puber te zijn. De pest aan zoveel huiswerk, veel proefwerken de komende week, twijfels aan haar werk tot nu toe, en een gecrashte pc.

Licht ontvlambaar loopt ze door het huis, en knallen de deuren in hun sponning. Brrrrrr, ik geloof dat ik nu toch echt graag even de deur uit ga.

Bij Pa Loe is het goed; hij ligt er vredig bij en het is goed om zo even bij de familie te zijn. Voelt voor mij intiemer en rustig.

Zonder pc kan ik mijn dagboek niet bijhouden op mijn site, dus rij ik even door naar mijn zus waar ik toch wat moet ophalen. Het geluk is met mij dat er niemand van de kinderen de computer bevecht en dat ik er zo op kan. Ik ga zo naar huis in de hoop dat ik mijn zwager, de computerspecialist kan bereiken om te vragen om advies. Hopelijk doet mijn pc het straks dus weer.

 

Mijn PC doet het weer maar heb een big problem. Ik ben alles kwijt en moet direct hulp inschakelen om te kijken of er nog iets terug te halen is.

Ik kan vermoedelijk ook mijn mailboxen niet openen. Shit, alsof ik hierop zit te wachten.

Gelukkig komt Thijs morgen kijken of hij iets kan doen voor me. Hoewel ik er zelf niet ben.

 

Gelukkig voor mij dat ik morgen een dagje weg ga met mijn zussen en mijn moeder. We gaan ons heerlijk laten verwennen in de Hamam. Ik verheug me er enorm op na de afgelopen weken.

 

21 JANUARI

 

5.53 Uur zie ik op de wekker als Jan opstaat. De vroege vogel zoals altijd. Hij vertrekt direct naar de werkplaats omdat er weleens lekkage kan zijn. Ik snurk nog wat door, maar word al weer snel wakker met de nodige au-spieren. Te verkrampt een holletje van mijn dekens gemaakt vannacht. Alles is stijf geworden. Omdat ik van allerlei problemen met de pc heb, schieten er direct een hoop gedachtes door mijn hoofd om op te schrijven voor Thijs. Ik kan tegenwoordig niet meer goed onthouden dus moet ik eruit om het op te schrijven. Laatst zij een lotgenote iets over chemodementie. Nou, mocht het bestaan, dan lijd ik daar zeker aan. haha. Ik heb een groot tekort aan kortetermijngeheugen, dus alles moet ik op papier zetten.

 

Joepie, ik ga zo naar de Hamam in Den Haag. En hoop op een dagje relaxen, wat waarschijnlijk wel zal lukken. Hoewel..... met 5 vrouwen bij elkaar?! Nou ja, we zien wel. Mijn tas staat gepakt, nu nog even wat dingen op papier zetten en dan lekker aankleden en weg.

 

Een heerlijk dagje in de hamam gehad. Het was even wennen om met zoveel vrouwen tesamen te zijn. Ik heb mijn gehoorapparaat uit vanwege de vocht, waardoor ik niet alles volg. Plots was iedereen weg, en begreep ik het niet, waardoor ik wat onrustig werd. Het was voor mij een nieuwe hamam en een nieuwe ervaring om met elkaar dit te doen. Dus even wennen.

Ik vond het een fijn dagje samen en bijzonder om zo lijfelijk met elkaar bezig te zijn. Geeft een ander soort intimiteit dan we gewend zijn. Lekker schoon vertrekken we om 6 uur naar een grand cafe om nog wat te eten en te drinken. Dan weer terug naar huis, wat een uurtje rijden is vanuit Den Haag. In de auto overvalt me een enorme moeheid van al dat gerelaxe.

Thuis praten Els en ik nog eventjes samen over mijn pc probleem en neemt zij 'm mee naar huis zodat Thijs kan kijken wat er aan de hand is. Ik hoop 'm zo snel mogelijk terug te krijgen, want mis 'm.

Moe, maar voldaan kruip ik in mijn bed.