januari t/m juni 2006
hoe het begon
juni 2006
De dag des oordeels
eind juni t/m begin augustus
de eerste chemoperiode
begin augustus t/m half september
tweede chemoperiode
half september t/m begin november
periode na de chemo
november
De uitslagen
november na de uitslag
Hoe nu verder na deze uitslag
de bestralingsperiode
5 dagen achter elkaar bestralingen om de benauwdheid te verminderen
december vakantie
amber en ik op vakantie in Egypte samen met Ber en Nadine
na de vakantie
het leven weer na de vakantie
weer een nieuw begin: 2007
januari 2007
22 januari 2007
een nieuwe uitslag
de tweede week van het nieuwe jaar
week 2 2007
vanaf 29 januari
weer een nieuwe week
vanaf 5 februari
vanaf 5 februari
weer een ct-scan/12 februari
weer een ct-scan/12 februari
een nieuwe week/19 februari
een nieuwe week/19 februari
vakantie Overijssel
midweek Overijssel
week 26 februari
week 26 februari
weer thuis enzo
weer thuis enzo
lente of winter?
lente of winter?
lente
lente
april en pasen
april en de paasdagen
Vakantie in Tunesië
vakantie samen met mijn zussen en mijn moeder
het dagelijkse leven
weer terug van Tunesië
Vakantie Kreta
een bijzondere ervaring met Jan naar een warm land
Opnieuw het dagelijks leven
weer een nieuwe start na een vakantie
wel of geen chemo?
weer opnieuw een zware beslissing
juni 2007
de maand van de keuzes
Een scan en uitslag verder
Weer een nieuwe beslissing
Weer een nieuw begin
een start met de nieuwe medicijnen
Juli 2007
verder met de pillen en 1e controle
de eerste uitslag na de start met een nieuwe "chemo"
de eerste uitslag van de tarceva/sunitinib
augustus
vakantie Vlieland en een eerste scan sinds de tarceva/sunitinib
Vlieland
toch nog een weekje er tussenuit voor ons
Weer het gewone leven?!
na de vakantie
En wat nu?
een nieuwe chemo?
(Deze week) de start met bestralen
De 2e keer bestralen
Na de bestraling
en nu maar afwachten
Oktober
tussen hoop en vrees
Lesbos
1 weekje vakantie in Griekenland
Weer thuis
Het "gewone leven" weer
November 2007
Weer een nieuw begin
Een weekendje weg met Saskia
Eerst doen, dan denken
weer het gewone leven
sinterklaas enzo
Decembermaand
De wintermaand en Sint
Kerst 2007
De feestdagen 2007
Weer een nieuw jaar
2008
Wel of niet aan de chemo (Alimta)?
Wel of niet aan de chemo (Alimta)?
Nog even genieten
zin in een paar rustige dagen
De laatste loodjes
telkens nog éven doorzetten
Naar het hotel met Frank en Marie Louise
Een weekendje Duitsland
Nog even 1 dagje onbezorgd
Een derde chemo?
De 3e chemokuur
De laatste loodjes?
Wel of geen nieuwe kansen
Nog wel of niet een nieuwe chemo
De bestralingsweek en de naweëen
Toch nog voor de vakantie
in ieder geval nog 1 vakantie naar het buitenland
Dalyan Turkije
weer het gewone leven na Dalyan
Weer terug van vakantie
weer een nieuw begin?
pillen en andere onderzoeken
Weer thuis
terug van weggeweest uit het ziekenhuis
Mijn kankerverjaardag
om het leven te vieren
Juli
Weer een nieuwe maand
Een weekendje naar het Brabantse land met Ber
Een weekendje weg met Ber
Terug van Brabant
Toch weer AVL'en
Een nieuwe moeizame start
Een nieuwe start met ademhalen
29 juli 2008
Hoe het einde is gekomen

JUNI 2007

1 JUNI

Lekker geslapen en vroeg opgestaan. Mijn hulp komt en daar ben ik weer erg blij mee. We hebben net samen de schuur uitgemest. Weggooien, weggeven en verkopen. Heerlijk om dit weer te doen. Nu nog allerlei verzekeringszaken uitzoeken en ik kan weer rustig het weekend in.

Vanmiddag lekker gerust in de tuin waarna ik met Amber richting de opticien ben geweest. Voor haar hebben we nieuwe lenzen gekocht en voor mij een bril om beter tv te kunnen kijken.

Na de opticien zijn we doorgereden richting IJmuidenstrand waar we op een bankje bovenaan zijn gaan zitten. Het was stil, en we keken uit op een prachtig stuk duinen en een breed stuk strand. De sfeer daar is door de stilte zo ontzettend vredig.

We deelden het laatste jaar en de liefde die we voor elkaar hebben. Het was het juiste moment om het sieraad wat ik voor Amber heb laten maken aan haar te geven. Het sieraad is een medaillon met op de achterkant mijn gegrafeerde hand met het "ik hou van jou"- teken in gebarentaal. Dit is ons gebaar als we op afstand elkaar gedag zeggen en ons heel dicht bij elkaar voelen.

Ik vond het zo ontzettend fijn om aan haar te geven met het gevoel dat mijn liefde voor haar er altijd zal zijn.

Voor ons beiden was het een zeer ontroerend en emotioneel moment. Amber is ontzettend blij met de ketting ondanks het verdriet wat ze ook voelt bij het idee dat ik er ooit niet meer zal zijn.

Een dierbaar moment.

We zijn aan het strand gebleven om daar nog even te genieten van het intieme moment. Het eten was niet echt lekker, maar deerde ons niet echt.

Daarna wilde Amber weer lekker naar huis om dit gevoel ook met Jan te kunnen delen. Het was een intieme avond.

2 JUNI

Het is heerlijk weer, maar waarschijnlijk te warm voor in de tuin. Misschien zo richting strand rijden?! Het zal nu toch nog niet zo druk zijn richting strand?

Van het strand is het niet gekomen. Eigenlijk van helemaal niets. Ik merk dat ik sinds mijn ziekte niet meer tegen de echte zomerwarmte kan. Nu is het niet de warmte, maar mijn koelingssysteem die niet goed werkt. Alsof mijn lichaam de warmte niet goed kwijt kan.

In het voorjaar heb ik de zon heerlijk in mijn lijf kunnen opslaan als energievoorraad. Nu oververhit het mijn lijf.

Kortom, het is me snel teveel en ik heb vandaag praktisch niets gedaan. Zitten, hangen en slapen en ik ben nog altijd moe, dus ga ik zo maar naar bed.

3 JUNI

Gister had ik mijn wekker gezet en dat was geen goeie zet geweest. Ik moet gewoon slapen totdat het nodig is, want anders blijf ik de hele dag moe.

Vandaag heb ik dus geen wekker gezet, maar ben ik bijtijds wakker. Am kruipt nog eventjes naast me en dan sta ik om 9 uur op.

Zover..... ik op kan staan! Een enorme rugpijn weerhoudt me om kaarsrecht uit de veren te springen. Alsof ik gister de hele dag zwaar spitwerk gedaan heb. Nou..., niet dus.

Gewoon flinke spierpijn en gaat gelukkig wel weer over. Waarvan? Dat is me een raadsel!

Een lekker ontbijtje, mijn dagboek inschrijven en vandaag toch nog maar een dag tutten, want richting strand staat op zondag om deze tijd meestal al een file.

Ik zie wel. Vanavond komen Ber, Henk en de kinderen nog een keertje eten omdat zij hun huis niet in kunnen vanwege een vloer die gelakt wordt. Dat is gezellig en qua drukte goed te doen, in ieder geval na een dag niksen.

Ik heb vandaag toch nog wel kleine dingetjes gedaan en het ging een stuk beter dan gister. Vanmiddag nog wat gerust nadat Saskia spontaan een bak koffie kwam drinken. Daarna ontzettend lekker in de tuin gegeten van de bbq. Jan had bijna de hele dag in de keuken gestaan om het vlees te bereiden, marineren, sausen te maken enz. Ik heb genoten en het was gezellig.

Na het eten heb ik voor het eerst mijn half uurtje lopen gedaan. Ik zou het elke dag moeten doen zodat ik beter ontgiftig en minder snel spierpijn krijg, maar...... ik ben niet zo'n loper en in mijn eentje al helemaal niet zo gauw. Vanavond heb ik Ber mee weten te krijgen en merk ik dat ik het ook wel lekker vind behalve dan de prikbenen die ik eigenlijk vrij snel krijg. Een kwartier gewoon doorlopen is al voldoende om die rare benen te krijgen.

4 JUNI

's Nachts word ik wakker van opgezette handen. Ik houd met de warmte teveel vocht vast lijkt wel. Mijn handen doen dan zeer waardoor ik ervan wakker word. Verder heb ik lekker geslapen en was ik bijtijds op.

Daar ligt dochterlief op de bank te huilen. Alles gaat vandaag mis en ze wil niet meer naar school. Alle kenmerken van een maandelijkse terugkerend probleem zijn aanwezig. Ik heb wat overredingskracht nodig om haar weer in de benen te helpen. Uiteindelijk gaat ze richting school en ga ik snel aan het werk.

Mijn zetwerk naar copycopy sturen, bellen, en zo richting mijn werk als ze het direct kunnen afdrukken.

Het wordt vandaag een volle dag, maar als ik het strak plan, moet het lukken.

Bij copycopy loopt het niet zoals het moet en ben ik daar langer bezig. Tussentijds belt Frank en spreken we af om op de botermarkt wat te drinken samen. Daar heb ik lekker op het terrasje in de schaduw het freubelwerk van vouwen en inpakken gedaan. Voelt heerlijk om het zo buiten te doen.

Op mijn werk doet de pc raar en lukt het me niet met de etiketten. Uiteindelijk ben ik alsnog tot 3 uur van huis en kom ik erg moe thuis.

Om met Am zoals afgesproken nog naar Zandvoort te kunnen, moet ik echt een half uur proberen te slapen. Dit lukt uitstekend waardoor we samen op pad kunnen.

Naar een winkel broeken kopen en daarna heerlijk op het strand wat eten.

Ik merk wel dat ik veel gedaan heb vandaag, dus vertrekken we bijtijds weer naar huis wat Amber nooit een bezwaar vindt. Meestal wordt ze na het eten onrustig en wil ze al weer naar huis, dus dat kwam goed uit.

Ik ben weer moe maar ook voldaan en ga lekker niksen en liggen vanavond.

5 JUNI

Heerlijk geslapen en Amber kwam vanmorgen heel anders naar me toe dan gister. Ze was vrolijk en erg wakker.

Ook Jan was nog thuis en dat deed me erg goed. Hij heeft het i.v.m de komende theatervoorstelling erg druk en toevallig gaat 'ie vanavond ook uit. Hij is dus veel weg en ik mis 'm. We hebben afgesproken dat we de komende tijd wat meer tijd moeten maken voor elkaar. Dan is vooral de ochtend een goed tijdstip. Ik ben dan nog fit, en als de voorstellingen beginnen is hij de avonden bezet en overdag wil hij ook altijd z'n creatieve geest uiten, maar is er ook ruimte voor samenzijn.

Vanavond gaat hij iets leuks doen met zijn dochter en dat is goed. Ik gun 'm dat zo.

Het weer is goed voor mij. Een lekker windje, af en toe zon dus doeweer. Zo kan ik in de tuin wat rommelen en doe ik mijn administratie. Helaas zit ik voor de tigste keer weer in de clinch met mijn verzekeringsmaatschappij.

Alles wat een beetje anders is zoals alternatieve dingen wordt in eerste instantie telkens afgewezen. Als ik er dan op doorga, komt het meestal wel goed, maar het is echt reuze vervelend. Daarnaast vind ik het echt verschrikkelijk dat het zo werkt. Ik stel me dan ook voor hoeveel geld ze in eigen zak stoppen van al die mensen die er niet achteraan gaan en de afwijzing klakkeloos accepteren. Bovendien als je ziek bent heeft toch geen mens fut genoeg en zin in bureaucratische rompslomp?! Dit vind ik erg en zou anders moeten. Daar kan ik me dan weer behoorlijk druk om maken. Gelukkig kan ik mijn pissigheid altijd kwijt in een goed geschreven brief waarin ik mijn betoog houd over zowel de praktische als emotionele kanten van hun ongelukkige werkwijze. Deze heb ik dan ook net geschreven en gaat opgelucht de envelop in bij de komende declaraties waarbij ik verwacht weer afwijzingen te krijgen zoals voorheen al 2 x gebeurd is. GRRR.

Jaja, een standje kan ik zijn als het om rechtvaardigheid gaat. Maar goed, zo hoop ik ook nog iets voor de mensheid te kunnen betekenen.

Voor nu: lekker mijn bed in om te rusten, zodat ik straks nog wat kan doen.

Na het rusten wordt het weinig doen. Aan het einde van de dag is mijn energiepijl nu eenmaal laag en als ik dan bijv. ga koken, moet ik mijn reserve-energie aanspreken. Das gewoon niet fijn, dus ga ik bij Ber, Henk en de kinderen een hapje eten. Is tegelijk ook gezellig en relaxted. Nog even wat nagetafeld waarna ik weer richting huis ben gegaan waar Amber samen met Eva is.

6 JUNI

Vandaag bijtijds opgestaan want Jan en ik willen richting strand rijden. Als ik beneden kom, is er geen zon, snik,snik. Helaas blijft dit zo en wordt het niks met het strand. Ik had me er zo op verheugd om eventjes samen op pad te gaan. Nou ja, er komt vast deze dagen nog wel een gelegenheid.

Amber vaart om 5 uur vanmiddag af richting Newcastle. Voor haar tweetalig onderwijs is dit een verplicht onderdeel vastgesteld door het Europese platform. De Engelse taal actief gebruiken en kennismaken met de cultuur is het hoofddoel, en ze hebben een strak programma tot vrijdagochtend. Tot dan hebben Jan en ik dus even het huis alleen en maken we wat extra tijd voor elkaar. Er zal dus wellicht een ander moment komen waarop we samen richting strand kunnen.

Omdat de zon er nu niet is kiezen we ervoor om toch even ieder ons weegs te gaan. Jan gaat werken en ik ga klusjes in en rondom het huis doen, waarna ik wat ga rusten om straks Amber naar de boot te kunnen brengen.

Momenteel is het contact tussen Amber en mij weer rustiger en hangt ze zelfs meer aan me. Het is het één of het ander. Iets ertussenin lijkt niet echt mogelijk. Nou ja, het is zoals het is, en daar moeten we het maar mee doen.

Jan en ik brengen haar op haar verzoek weg naar de boot. Na de incheck, gaan wij wat eten bij de kop van de haven in het visrestaurant waardoor we de tijd overbruggen totdat de boot vertrekt. Niks mis mee, en het eten is weer uitstekend. En ja hoor, de boot blaast voor vertrek en wij op het kopje zwaaien tot we er bij neervallen. Erg leuk en ik kan altijd genieten van de sfeer die zo'n enorm grote boot uitstraalt. Het ultieme gevoel van vakantie komt er bij me bovendrijven.

Daarna een kopje koffie bij Simone en Laurie naar Amsterdam brengen. Om half 10 zijn we thuis en nu lekker relaxen.

7 JUNI

Na mijn laatste iscador kuur ben ik even gestopt. Waarom? geen idee, en ik doe het maar op mijn gevoel. Soms gewoon even niet en dan neem ik er pauze van.

Vandaag weer begonnen, waarna we samen een heerlijk feestelijk ontbijtje hebben genoten.

Daarna van Jan een fijne massage gehad. De ochtend gaat zo snel voorbij. Nog even koffie drinken en douchen voordat ik richting haptonomie ga.

Het is buiten weer erg warm voor mij. Vooral het vocht in de lucht is me teveel en ik krijg het er benauwd van. Kortom low energy vandaag en inspanning wat vermijden. Nu had ik net zo'n zin om samen met Jan iets te doen, maar kan ik niks bedenken wat ik met dit weer zou kunnen ondernemen zonder als het hijgend paard rond te lopen. Misschien komt er zo nog wat bij me boven.

We zijn toch nog even weg geweest. Naar de markt en naar een winkel waar ik iets moest brengen. Na niet al te lange tijd moet ik weer richting huis en ben ik erg moe. Ik zet mijn bed in de tuin waar er inmiddels een lekker windje waait. Jan gaat boodschappen doen en ik val in slaap.

Vandaag voel ik me huilerig. Soms stilletjes van binnen. Het is soms onvermijdelijk om me te realiseren dat ik er ooit niet meer ben. Wat me dan het zwaarste valt is het besef dat mijn dochter zonder moeder verder moet. Dat ik haar zal moeten loslaten. Dat ik haar niet meer kan troosten door vast te pakken en te knuffelen.

Ik weet dat ik in haar hart voortleef, maar die verdomde knuffels die we elkaar zo graag geven.

Stilletjes huil ik vandaag mijn tranen. Het is maar goed dat ik daar niet voortdurend bij stilsta, want dan zou ik geen leven meer hebben. Maar vandaag is zo'n dag en accepteer ik het voor wat het is.

8 JUNI

Vanmorgen vroeg uit de veren om de boot op te wachten in IJmuiden. Mijn dochter komt weer terug uit Newcastle.

Wat een belevenis is het toch om zo'n enorm grote boot binnen te zien komen. Ongelooflijk imposant komt zo'n gevaarte op me over. De natuur en de techniek staat voor niets.

Een lamme arm van het zwaaien en een dochter rijker, vertrekken we richting huis, maar mijn hulp lekker bezig is. Ik ben blij dat ik op de kop van de haven een zuchtje wind voor vandaag heb kunnen vangen, want thuis is het al weer snikheet.

Na een bakkie open ik mijn mails. Een mail van een lotgenote doet me schrikken. Ze schrijft dat haar scan een flinke recidive laat zien met uitzaaiingen naar lever en hersens en dat ze daar niet op gerekend had omdat ze zich zo goed voelde. Ik vind het heel naar voor haar, en realiseer me ook weer des te meer hoe ongelooflijk klote deze kankerziekte kan zijn. Ik heb er geen andere woorden voor helaas. Maar hopen dat mijn scan a.s. maandag iets beters laat zien.

Om half 12 hou ik het niet meer van de warmte en hijs ik mezelf naar boven waar het nog het koelst is. Daar ga ik met alles open maar op bed liggen totdat mijn nichtje belt om te vragen of Amber en ik meewillen naar het strand.

Uit mezelf had ik nooit gegaan omdat ik als een berg tegen alles op had gezien met deze warmte. Zoals in de auto kruipen, lopen vanaf de parkeerplaats enzo. Dan besef ik weer dat ik dit soort dingen samen met anderen soms iets sneller doe omdat ik me dan veiliger voel voor het geval er iets zou gebeuren.

Aan mijn dochter heb ik meestal wel de steun van het naar boven duwen vanaf een strandtent naar de boulevaard, haha. Maar als er echt iets zou gebeuren door de hitte, heb ik toch het meest veilige gevoel bij een gezonde volwassene.

Omdat het al gauw tegen 5 uur loopt, besluiten we op het strand te eten. Tegen de tijd dat Henk en Jan aankomen begint de lucht wel erg donker te worden. Binnen is het eigenlijk al vol, maar met wat passen en meten lukt het ons toch om daar te kunnen zitten voor het geval dat....

En ja hoor, het begint te donderen en te hozen. Wel een half uur lang. O, wat geniet ik van dit natuurgeweld en wat ben ik dan blij droog te zitten. Hoewel........!!!! Binnen begon het al te lekken omdat het dak de hoeveelheid regen niet aankon. Maar het deert mij niet want hou wel van een beetje avontuur.

Inmiddels begin ik wel moe te worden en moet ik me nog even wakker houden totdat de ergste plens voorbij is waarna we weer richting huis gaan en ik lekker ga liggen.

9 JUNI

Ik lig nog wat na te soezen na mijn injectie en bedenk me hoe het zou zijn als gelovige om te leven met kanker. Denk je dan dat god het zo gewild heeft? hij je de kracht geeft om deze ziekte te dragen? je nu eenmaal je lot moet ondergaan? hij je bij zal staan als het zover is?

Ik weet niet of ik jaloers moet zijn of niet. Ikzelf ben een spiritueel ingesteld mens, maar heb toch meer met Boedha dan met God.

Het heeft mijn inziens iets bizars om je te verschuilen achter God, maar het lijkt mij tegelijk ook een prettige steun in de rug als je er werkelijk in geloofd. 

Ik geloof dat ik het toch gewoon op mijn eigen manier doe en mijn geploeter voortzet totdat het mijn tijd is.

Laten we maar hopen dat het voorlopig nog even niet zo is. Ik merk dat mijn interne spanning op gaat bouwen naarmate de scandag dichterbij komt.

De regen heeft weer z'n werk gedaan. De tuin ziet er prachtig uit. Het lijkt wel een oerwoud en om het niet dicht te laten slippen moet ik zo af en toe toch echt wat weghalen, maar de wilde uitstraling vind ik prachtig.

Ik zal proberen wat foto's op mijn site te zetten hoewel het moeilijk is om mijn hele tuin op de foto te krijgen.

De foto's die ik nu gemaakt heb, zijn niet goed vanwege de lichtval. Ik ga nog een keer proberen.

Nu heb ik iets betere foto's die ik bij het voorjaar/zomer gezet heb.

Met mam en Daphne ben ik vanmiddag richting Beverwijk geweest. Winkelen, een lekkere dunne broek kunnen scoren, natuurlijk nog even koffie gedronken en zitten kletsen. We zijn zo 3 uur weggeweest en we komen alle 3 voldaan maar moe thuis.

Ik kruip even mijn bed in want anders red ik de rest van de dag niet.

Slapen lukt niet want ik heb pijn en ben te moe. Am roept me al bijtijds voor het eten en na het eten vermaak ik een broek en tut ik nog wat. Het blijkt dat ik toch weer te ver over mijn grens gegaan ben vanmiddag en ik blijf erg moe en zelfs misselijk ervan. Ik probeer het naar bed gaan nog even te rekken, maar het lukt niet erg. Dus.... pijnstiller innemen, naar bed gaan liggen en misschien daar nog wat tv kijken.

Soms is het gewoon lastig om mijn grenzen te handhaven omdat ik er simpelweg door het lekker bezig zijn even geen erg in heb. Helaas moet ik dat bekopen met de rest van de dag op bed liggen, maar is uiteindelijk geen grote ramp.

10 JUNI

Ik word wakker na een nacht waarin lijkt alsof ik veel gedaan heb. Mijn spieren en botten doen zeer en ik strompel mijn bed uit. Het enige wat ik kan bedenken is dat ik gespannen heb geslapen waardoor alles me zeer doet. Ik heb vandaag meer tijd nodig om een beetje bij te komen van vannacht.

Morgen de scan. Pfffff. Ik ben gewoon weer een kat die ontspannen lijkt maar van binnen op zeer alert staat. Ik heb na alle ervaringen niet meer gedachtes als: "het zal wel mee vallen want ik doe toch nog van alles", of er zal vast wel een groei te zien zijn, want ik ben vaak moe". Nou ja, gedachtes die natuurlijk wel door mijn hoofd heen gaan, maar geen enkele waarde hebben is uit het verleden gebleken.

Het kan van alles zijn en daar moet ik me op voorbereiden. Dus openstellen voor wat is en al het doemdenken weggooien. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar zo is het en niet anders. Ik ben nog steeds geen alziende of waarzegster, dus moet ik het doen van de scan's en andere onderzoeken.

Zo...., ik probeer mezelf weer moed in te praten. Beelden, gevoelens, gedachtes blijven gewoon voorbijgaan en daar heb ik geen zeggenschap over. Dus gewoon maar een beetje alles langs of over me heen laten komen en hopen op het beste, maar rekening houden met de mogelijkheid dat er ook progressie is.

Het is het meest bizarre van het hebben van kanker in fase 3. Ergens moet je blijven realiseren dat je een dodelijke ziekte hebt en het zo afgelopen kan zijn, en tegelijk moet je LEVEN omdat je misschien maar zo kort nog hebt. Soms voelt dit zo ontzettend tegenstrijdig zoals vandaag, en absoluut niet te rijmen met elkaar.

Vandaag neem ik mezelf met al mijn spanning mee in wat ik ook doe. Ik wil niet stil blijven zitten en verstarren in mijn angst of spanning. Zo tut ik wat in mijn schuur, bind ik wat planten op, breng ik spullen weg naar mijn buurvrouw en doe ik de nodige kleine bezigheden. Met mijn benen op de aarde in relaxte vorm voelt het beste.

Omdat ik laat opgestaan ben hoef ik vanmiddag niet te rusten. Ik bereid een lekkere salade, maak miniasperges en rijst met pindasaus. Als Jan na een lange dag thuis komt van repeteren, hoeft hij niet veel meer te doen. Zijn idee is om het lamsvlees op de bbq te bereiden. Heerlijk en de rest staat al klaar. Zo zitten we dan te smullen in de tuin.

Vanavond nog wat hangen en dan richting bed ook omdat ik morgenochtend om half 7 op moet. Ik moet erg vroeg in het AVL zijn en zit dan ook midden in de files. Het is wel fijn om het dan snel te weten.