Verhalen over leven
  mijn tuin in de zomer 

Amber droomt nog wat weg bij haar verjaardagskaarsjes

januari t/m juni 2006
hoe het begon

juni 2006
De dag des oordeels

eind juni t/m begin augustus
de eerste chemoperiode

begin augustus t/m half september
tweede chemoperiode

half september t/m begin november
periode na de chemo

november
De uitslagen

november na de uitslag
Hoe nu verder na deze uitslag

de bestralingsperiode
5 dagen achter elkaar bestralingen om de benauwdheid te verminderen

december vakantie
amber en ik op vakantie in Egypte samen met Ber en Nadine

na de vakantie
het leven weer na de vakantie

weer een nieuw begin: 2007
januari 2007

22 januari 2007
een nieuwe uitslag

de tweede week van het nieuwe jaar
week 2 2007

vanaf 29 januari
weer een nieuwe week

vanaf 5 februari
vanaf 5 februari

weer een ct-scan/12 februari
weer een ct-scan/12 februari

een nieuwe week/19 februari
een nieuwe week/19 februari

vakantie Overijssel
midweek Overijssel

week 26 februari
week 26 februari

weer thuis enzo
weer thuis enzo

lente of winter?
lente of winter?

lente
lente

april en pasen
april en de paasdagen

Vakantie in Tunesië
vakantie samen met mijn zussen en mijn moeder

het dagelijkse leven
weer terug van Tunesië

Vakantie Kreta
een bijzondere ervaring met Jan naar een warm land

Opnieuw het dagelijks leven
weer een nieuwe start na een vakantie

wel of geen chemo?
weer opnieuw een zware beslissing

juni 2007
de maand van de keuzes

Een scan en uitslag verder
Weer een nieuwe beslissing

Weer een nieuw begin
een start met de nieuwe medicijnen

Juli 2007
verder met de pillen en 1e controle

de eerste uitslag na de start met een nieuwe "chemo"
de eerste uitslag van de tarceva/sunitinib

augustus
vakantie Vlieland en een eerste scan sinds de tarceva/sunitinib

Vlieland
toch nog een weekje er tussenuit voor ons

Weer het gewone leven?!
na de vakantie

En wat nu?
een nieuwe chemo?

(Deze week) de start met bestralen
De 2e keer bestralen

Na de bestraling
en nu maar afwachten

Oktober
tussen hoop en vrees

Lesbos
1 weekje vakantie in Griekenland

Weer thuis
Het "gewone leven" weer

November 2007
Weer een nieuw begin

Een weekendje weg met Saskia
Eerst doen, dan denken

weer het gewone leven
sinterklaas enzo
Decembermaand
De wintermaand en Sint

Kerst 2007
De feestdagen 2007

Weer een nieuw jaar
2008

Wel of niet aan de chemo (Alimta)?
Wel of niet aan de chemo (Alimta)?

Nog even genieten
zin in een paar rustige dagen

De laatste loodjes
telkens nog éven doorzetten

Naar het hotel met Frank en Marie Louise
Een weekendje Duitsland

Nog even 1 dagje onbezorgd
Een derde chemo?

De 3e chemokuur
De laatste loodjes?

Wel of geen nieuwe kansen
Nog wel of niet een nieuwe chemo

De bestralingsweek en de naweëen
Toch nog voor de vakantie

in ieder geval nog 1 vakantie naar het buitenland
Dalyan Turkije

weer het gewone leven na Dalyan
Weer terug van vakantie

weer een nieuw begin?
pillen en andere onderzoeken

Weer thuis
terug van weggeweest uit het ziekenhuis

Mijn kankerverjaardag
om het leven te vieren

Juli
Weer een nieuwe maand

Een weekendje naar het Brabantse land met Ber
Een weekendje weg met Ber

Terug van Brabant
Toch weer AVL'en

Een nieuwe moeizame start
Een nieuwe start met ademhalen

29 juli 2008
Hoe het einde is gekomen

WEER HET GEWONE LEVEN

18 NOVEMBER

Na een korte nacht omdat ik niet goed in slaap kon komen, ben ik er uitgegaan en heb ik mijn verslag van de 2 daagjes weg op de pc gezet. Het gewone leven moet ik weer op zien te pakken. Ofwel, mijn juiste dagritme.

 

Een lekker kopje koffie en nog na sudderen van de vakantie. Het is zondag en ik hoef vandaag niets voor zover ik weet. De komende week zal i.v.m. afspraken en Sint weer druk worden en moet ik mijn energie en rust weer goed gaan bewaken.

Om 2 uur vertrek ik naar boven om te gaan liggen. Ik ben vandaag echt aan het bijkomen van mijn 2 daagjes weg. Een filmpje aan, genieten van mijn warme bed en soms wegdoezelen. Omdat ik graag wil eten kom ik er toch maar uit ondanks de moeheid. Maar na het eten ga ik toch weer naar boven, want heb geen energie om op te blijven.
Morgen weer een nieuwe dag.

19 NOVEMBER

Na een onrustige nacht van veel gedraai, gehoest, geplas enzo, schiet ik om 9 uur uit bed met in mijn gedachte dat Amber zich wel eens verslapen kan hebben. En ja hoor... ze ligt in een enorm diepe slaap en ik krijg d'r nauwelijks wakker. Ze was vannacht ook aan 't spoken, dus mijn voorgevoel was niet ongegrond. Snel school bellen en zelf aan het werk.

Mijn digitale brievenbus heeft al teveel post wat is blijven liggen en dat wil ik op z'n minst gedaan hebben voordat ik met mam richting ziekenhuis ga.

Bij aankomst bleek dat de afspraak niet genoteerd staat, maar dat ze er ons zonder problemen tussen plaatst.

Het plekje moet wel weggehaald worden, maar ziet er niet ernstig uit. De arts legt het allemaal goed en duidelijk uit, en al met al heeft het nog geen uur geduurd. Zo hebben we nog tijd om in Beverwijk enkele winkels te bezoeken voor onze Sintinkopen en zelfs nog voor een bakkie koffie. Aan het einde loopt het niet helemaal en moet ik me nog wel haasten voor de fysio. Gelukkig, alles gelukt en liep de fysio toevallig uit. Pffff.

Eenmaal thuis wil ik nog 2 telefoontjes doen voordat ik richting bed ga. Amber en ik gaan straks bij Ber, Henk en de kinderen eten en Jan weet nog niet wat ie doet. Hij is met zijn dochter vandaag op pad en ze doen samen een slipcursus. Spannend hoor, en ik ben benieuwd hoe ze het hebben.

Het was weer eens gezellig om bij Ber aan te schuiven. Om 9 uur kom ik moe thuis, maar wacht ik nog op Jan die een hele goeie dag heeft gehad en er enthousiast van thuis kwam.

Inmiddels is het al half 11 en ga ik richting bed.

19/20 NOVEMBER

Helaas kan ik weer niet slapen en zit ik nu om 3 uur nog achter de pc. Het blijkt gewoon iedere keer weer dat ik het beste funktioneer bij een vast ritme. Tot ca. 2 uur in de middag actief en daarna rusten. 's Avonds eten en nog wat tutten en dan om ongeveer 9 uur naar bed. Doe ik dit niet, dan wordt het spoken in de nacht. Maar.... het is zo ontzettend saai om zo te leven en dan ben ik toch erg blij met mijn uitspatting van 2 daagjes weg. Deze dagen maken mij lichamelijk wel erg moe, maar gaven me geestelijk weer nieuwe spirit. Helaas moet ik dan wel weer terug naar het oude ritme om het dagelijks leven vol te kunnen houden en dat valt me nu even niet mee.
Morgen maar weer een nieuwe dag om het weer te proberen.

20 NOVEMBER

Soms is het ook lastig om zo veel thuis te zijn, omdat ik zo teveel zie bij Amber en me daarom ook sneller zorgen maak. Vervelend voor mezelf en voor haar om soms teveel op elkaars lip te zitten.


Ik heb vandaag een heleboel plannen en afspraken, maar veel loopt niet zoals ik het in gedachte had. Doordat ik veel langer moet slapen, kom ik niet aan de afspraak met mam toe en daarna zou ik met Jan even op pad gaan voor de fiets. Jan z'n afspraak is niet in overeenstemming met mijn tijd, waardoor ik zit te wachten terwijl ik nog het e.e.a. te doen heb. Voor een kopje thee is nu voor mam ook geen tijd meer want ik moet naar Heemstede voor bio-resonantie. Ik ben weer opnieuw gefrequenteerd.

Dan blijkt dat ik nog wel een klein uurtje voor het eten heb en dat is toch te kort om te rusten. Dus toch nog langs mam voor koffie en het uitwisselen van spullen.

Jan heeft heerlijk gekookt, en helaas loopt het aan tafel uit op allerlei irritaties. Gadver, soms word ik er soms verdrietig van!

Na het eten en de dip zonder middagrust is mijn energiepot dan ook helemaal leeg.

Ik hang nog wat op de bank en ga lekker vroeg naar bed.

21 NOVEMBER

Na een heerlijke nacht slapen en laat op, drink ik met Jan een kopje koffie. Hij is toevallig net thuis om de auto terug te brengen.

Dan gauw aan het werk met een heleboel kleine doe-dingetjes en proberen weer verder te gaan met het dichten voor Sint. Die ouwe man kan ook niets zelf, dus zal ik 'm maar helpen nietwaar!

Straks nog richting stad om iets te ruilen en dan door naar de verjaardag van Dayla, de dochter van Sas. Genoeg te doen dus. Ik heb écht nog geen tijd om dood te gaan, want heb nog altijd zoveel te doen. En... gelukkig gaat het ook nog altijd ondanks de beperkingen.


Ik heb gister mijn fiets met hulpmotortje bestelt en ik ben er erg blij mee. Over 1,5 week zal 'ie binnen zijn. Mijn tweedehandse die ik tijdelijk aangeschaft had wil mijn buurvrouw van me overkopen. Voor mij was fietsondersteuning ook niet altijd toereikend, dus ben ik blij met het motortje en dat zij die van mij overneemt.

Ik ga naar boven om me om te kleden, maar ben al moe na de trap op te zijn gelopen. Ik heb ook hoofdpijn en neem een pijnstiller in waarmee ik eventjes op bed ga liggen. Uitereindelijk word ik 3 uur later wakker en is het al bijna etenstijd. Van het kinderpartijtje komt dus niets meer. Gelukkig had Sas al gezegd dat ik het zelf maar even aan moest kijken en ik had voor vandaag niets beloofd. Kinderen teleurstellen doe ik namelijk niet graag.
Dan maar gewoon een thuisdag en morgen de dingen doen die ik wilde.

Ik ben nog steeds moe dus zal het slapen vanavond ook nog wel gaan.

22 NOVEMBER

Ook gisteravond kon ik goed slapen. Gevolg: ik ben al wakker als het nog donker is. Zo zit ik nu achter de pc omdat ik daarop het e.e.a. wil doen en kan ik vandaag vroeg in de ochtend richting stad om alsnog de boodschappen te doen die ik gister had willen doen.

Hoera, ik heb weer een rijm kunnen maken en voor vertrek gebeurt er iets vreemds. Eerst weigert mijn gehoorapparaat dienst en frummel ik lange tijd aan knopjes waarop 'ie het na een tijdje spontaan weer doet. Dan weigert mijn printer iets uit te printen en moet ik na lang onderzoek ook van alles proberen waarna 'ie het ook spontaan weer doet.

Ik stap in de auto en na 5 minuten rijden schrik ik me rot want gaan alle 4 de deuren spontaan op slot. Alsof er een spook aanwezig is.

Nou, nou, ik weet niet wat er om me heen gebeurt. Echt vreemd.

 

In de stad doe ik een aantal boodschappen, loop ik langs mijn werk en zie ik kans met een collega een lunch af te spreken die al lang op onze agenda stond. Het was gezellig en lekker en als ik moe ben ga ik richting huis. Voor het afscheid vertel ik haar nog over mijn rare beleving van vanmorgen en zegt ze zoiets als dat ik wel een vreemd afgesteld energieveld heb. Plots schiet het door me heen dat ik gister mijn frequenties bij de bio-resonantie opnieuw heb laten afstellen. Vraag me niet wat het inhoud, want dat weet ik ook niet, maar het voelt altijd alsof het goed voor me is. Zou het gespook hiermee te maken hebben? Hihi, zou wel een mop zijn.

Ik moet de geleende invalideparkeerkaart naar mijn vriendin terug brengen en daar zit ik nog eventjes aan de koffie. Als ik thuis kom ben ik ontzettend moe. Ik was al vanaf half 8 in de weer dus dat zou goed kunnen.

 

Ik probeer nog even te liggen voor het eten en daarna is het weer eens gezellig aan tafel. Am is spraakzaam en open. Ik heb 'r even op de rem gezet ten opzichte van het msn'en en het lijkt te werken.


Ik ben nog altijd moe, maar wil toch eventjes nog op de pc voor mijn werk iets doen en ga daarna lekker vroeg naar bed. 

23 NOVEMBER

Als een gegoede chaoot, spring ik vanmorgen te laat mijn bed uit. Ik had mijn trilkussentje van de wekker op de grond liggen dus daar werd ik niet wakker van. Om 9 uur had ik een belafspraak met het CIZ. En nu maar hopen dat ze om 9.15 uur ook nog aanspreekbaar is. Gelukkig is ze dat en gaat ze een indicatie afgeven voor een parkeerkaart waardoor ik dichtbij kan parkeren en het voor mij een stuk makkelijker is om eventjes naar de stad te gaan. Dit zijn de dingen die mijn leven nog een stuk aangenamer maken en ik ben erg blij dat ze voor mij meedenken. We nemen telefonisch afscheid met de woorden: "ik hoop dat je er nog zo lang mogelijk plezier en gemak van hebt". Wat lief he!

Nu ik toch al aan het werk ben, en Natasha aan de poets is, pak ik gelijk de papieren voor mijn werk erbij en open mijn mails om ze te beantwoorden. Intussen bellen naar de ANWB en mijn post openen. Collega's bellen voor aanlevering van kopij en het internet op voor het verfraaien van mijn maandelijkse boekje. Mijn site inschrijven en zelf een stuk voor het krantje schrijven. Els intussen op de msn voor vragen. De taart voor morgen bestellen voor de verjaardag van Amber en Natasha die tussendoor aan mij vragen stelt.
En dit allemaal tegelijk. Als een gegoede chaoot doe ik weer mijn best om deze titel waar te maken.

's Middags nog op pad voor boodschappen en naar Jan om een stoel op te halen die hij in de werkplaats gemaakt heeft. Eenmaal thuis belt de fietsenwinkel op dat mijn fiets al binnen is. Die haal ik op en maak zo een proefritje richting Ber en Henk. Hartstikke top, behalve dan dat het starten nog niet echt lekker gaat en hij beter afgesteld moet worden. En.... wat is het koud zeg! En... wat ben ik blij dat ik toch mee kan trappen om het zo niet al te koud te krijgen. Ik leen voor de terugweg een pet van Henk en ik zie er gelijk uit als malle Pietje. Kan mij het schelen, als ik het maar niet al te koud heb.

Vandaag had ik ook wat spontane acties waardoor Jan wel 2 x in de stress-stand schiet. Ik kom niet zoals afgesproken direct naar de werkplaats en ik ga zonder te zeggen met de fiets op pad. Beiden keren kreeg 'ie al visioenen. Soms zijn er van die dagen dat ik het lastig vind om met anderen rekening te houden en vergeet ik ze gewoon.
Zonder rust vanmiddag heb ik het na weer een overheerlijke maaltijd helemaal gehad. Moe, maar voldaan van de nodige klussen kruip ik er vroeg in.

24 NOVEMBER

Vannacht ben ik door mijn emotionele hoeven gezakt. Door mijn ziekte komen zoveel dingen scherp te staan waardoor ik telkens opnieuw het weer een plek moet geven. Dit lukt niet altijd en het leven gaat ook gewoon door. Vannacht kwamen een aantal dingen samen waar ik me erg verdrietig over voelde en daarbij komt er dan ook nog oude onuitgesproken troep mee en dit waren genoeg ingrediënten tezamen om even heel diep te zakken in verdriet, machteloosheid en zelfmedelijden. Het heeft me een emmer vol tranen en uren wakker opgeleverd. Vanmorgen werd ik wakker en kwamen de tranen als vanzelf weer omhoog. De ogen dik en een kop met een baksteengevoel. Soms is het gewoon hartstikke moeilijk om te leven met een dreigende ziekte.

Amber viert vandaag haar verjaardag voor de familie. Aan het einde van de dag komt iedereen en vieren we het met lekker eten. Ik probeer mijn zinnen te verzetten en spoel met veel douchewater de nodige ellende eraf. In huis probeer ik wat te rommelen en ik rij richting IJmuiden voor taarten.

Ik ga zo naar bed om de nodige rusturen op te doen zodat ik straks nog een beetje opgeknapt ben voor het bezoek.

25 NOVEMBER

Gister ben ik niet meer toegekomen aan het schrijven in mijn dagboek. Ik was er te moe voor.
Het was weer een gezellig samen zijn met lekker eten wat Jan allemaal verzorgd heeft. Ik vind het ontzettend fijn dat hij deze zorg voor 18 mensen op zich neemt, want anders hadden we het nooit kunnen doen. En.... hij KAN het. En.... hij geniet ervan. De lieverd, wat ben ik toch blij met 'm en hij is onvervangbaar, ook al moesten er gister ook tussen ons flink wat dingen uitgepraat worden. Soms stapelt dat ook op en kan dat niet blijven sudderen. Ondanks zijn, voor mij ingewikkelde, kanten is 'ie voor mij een kei, een kanjer en een lieverd en zou ik 'm voor geen goud willen missen.

We hebben voor Amber toch weer een gezellige verjaardag neer kunnen zetten en was ik blij met mijn 2 uur slaap voorafgaande. Verder bleef ik wel stilletjes van binnen, wat vooral voor de zieners opviel en de rest ging gewoon lekker z'n eigen gang. En dat is goed zo.

Als iedereen weg is, hebben ik nog een tijdje na zitten tutten met Amber en dat was ook erg prettig om te doen. Ze was blij met de gezelligheid van de avond en d'r cadeautjes. Ik had haar zelf een ring gegeven wat ze erg graag wilde hebben. Een écht bling-bling-ding met 3 zirkonen bovenop een zilveren ring. Ze was er heel gelukkig mee.

Vandaag wordt het voor mij gewoon een rustdag. Misschien heel eventjes op mijn nieuwe fiets weg, maar zeker weten doe ik het niet. Ik hoef even niets van mezelf en zit lekker in mijn thuiskleren te tutten.

Amber en Jan zijn richting de werkplaats om een surprise te maken. Als ze thuiskomen gaan Jan en ik nog eventjes richting de cronje. Ik op mijn nieuwe fiets met hulpmotortje. Jaja, nu hoor ik echt bij de ouwe-lullen-club, maar het kan me niets schelen en ik ben ondanks de kou er heel erg blij mee.
In de winkelstraat word ik al gauw moe en moeten we toch even verplicht ergens zitten. Eenmaal binnen val ik bijna aan het tafeltje in slaap. Vermoedelijk van de warmte en zuurstofgebrek. Als dit soort moeheid me overvalt vind ik het altijd een beetje eng.

Gelukkig zakt de moeheid weer weg als ik buiten in de kou kom, en fiets ik weer richting huis via een korte stop bij Ber en Henk voor een kopje thee.
Als ik thuiskom ga ik wel nog 1 uurtje rusten in bed en eten we daarna lekker de restanten van gister op.

26 NOVEMBER

Vanmorgen lag mijn bed weer een keertje als in een vogelnestje. Lekker warm in mijn holletje laat ik de wekker nog enkele malen afgeaan. En dan.... komt Jan binnen met een lekker ontbijtje. Was alweer een tijd geleden en ik zit heerlijk te genieten.

Dan er toch echt uit want er staat veel op het program. Fysio, met Amber op pad om haar ID-kaart op te halen, cadeau's te ruilen, nog wat dichten, telefoontjes plegen en met mijn werk bezig. Mijn dag is weer gevuld tot aan mijn middagtuk.


Bij de fysio heb ik vandaag genoten van een ontspanningsmassage. In tijden van veel denkdingen, is het fijn om het lijf extra aandacht te geven. Gelukkig heb ik momenteel niet op speciale plekken meer pijn waardoor dit kon.
Alle winkels zijn gelukt en om kwart voor 5 lig ik dan toch nog op bed voor een uurtje rust.

Een heel gewone dag dus en dat vind ik niet verkeerd.

27 NOVEMBER

In mijn bed lig ik te mijmeren over een gewone dag in een gewoon leven. Elke dag probeer ik Gewoon door te leven voor mezelf omdat het anders een drama zou worden. Ook voor mijn kind omdat de dreiging van een doodzieke moeder al erg genoeg is en voor mijn partner om hem niet te veel te belasten.

Tegelijk leef ik het leven van een zieke met een aangepast ritme en rust en een zwaard van Damocles boven het hoofd. Je zou zeggen dat deze 2 levensstijlen niet met elkaar te verenigen valt, maar grotendeels van de tijd toch wel. Het is raar maar waar en soms schiet het meer door naar de ene of de andere kant natuurlijk. Maar dit is dan tijdelijk om vervolgens toch weer in het midden te komen van een Gewoon leven én een Ziek leven wat blijkbaar wel samen gaat.

De rest van de dag heb ik het weer druk met de nodige doe-dingen die ik iedereen inclusief mezelf vandaag zal besparen.

Of ik nog energie over heb om vanavond naar een bijeenkomst te gaan van mijn werk, kan ik nu nog niet zeggen. We zien wel.
 
Als een dweil lag ik op de bank en had ik toch geen energie meer voor de bijeenkomst. Toch heb ik het als dweil nog tot 10 uur volgehouden voordat ik naar bed ging. Misschien wel té moe om mezelf omhoog te hijsen.

 

28 NOVEMBER

Vandaag is het al weer 4 jaar geleden dat pap overleden is. Ik ga straks met mam en mijn zussen ergens lunchen zodat we even samen zijn op deze dag.

Mijn fiets moest beter afgesteld staan waardoor ik 'm gister bij de fietsenmaker gebracht heb. Vandaag haal ik 'm op en fiets ik gelijk door naar mam. Van daaruit rijden we richting het strand waar we met z'n 5'en lekker lunchen en bijkletsen. Eigenlijk hebben we blijkbaar geen behoefte om het over pa te hebben omdat ieder van ons zich op d'r eigen momenten bij stilstaat. Het is goed zo, en we zijn in ieder geval eventjes samen zonder allerlei anderen erbij.

Als ik thuis kom, belt mijn buurvrouw die mijn andere electrische fiets van mij over wil kopen. Deze had ik tijdelijk en heb ik aan haar doorverkocht. Het is fijn dat ik 'm zo snel kwijt ben en er geen moeite voor hoef te doen.
Ook heb ik vanmorgen een brief geschreven naar de school van Amber n.a.v. de staking van afgelopen maandag en deze net verzonden. De manier waarop zij er aan mee heeft gedaan kon ik, na een gesprek met haar, helemaal achter staan en wilde de school dit laten weten.

Er zijn meer lessen die kinderen te leren hebben dan de cognitieve vakken die ze op school krijgen. Dit was een goed voorbeeld hiervan.

Omdat Saskia mij een aantal dingen zou komen brengen, kruip ik op de bank i.p.v. boven in mijn bed. Na een klein half uurtje is ze er al en drinken we wat. Zij en Dayla, haar dochter, blijven uiteindelijk eten en dat vind ik reuze gezellig.

Het is inmiddels half 8 en het was voor mij een lange dag. Het zal vermoedelijk een korte avond worden, want mijn energiepeil is nog maar heel laag.

29 NOVEMBER

Mijn ochtenden beginnen meestal met een ontbijtje, mijn digitale post afhandelen en mijn site invullen. Zo ook vanmorgen waarbij ik vandaag ook de Sintcadeau's inpak, de rijmen erbij, een instantie bel en een nieuwe aanvraag voor de PGB bestudeer. Sommige beschikkingen zijn maar voor 1 jaar en moeten telkens weer opnieuw aangevraagd worden. Helaas, maar het is niet anders.
Als je ziek wordt, krijg je een soort bedrijfje. Daarbij hoort eigenlijk een persoonlijke secretaresse. Gelukkig heb ik deze achtergrond waardoor het voor mij nog te doen is. Maar... ooit wordt het ook voor mij te zwaar en dan heb ik er toch echt 1 nodig, haha.

Mijn ochtend is alweer 2 uurtjes rijk en Jan komt binnen. We hebben vandaag afgesproken om samen te lunchen en tijd voor elkaar te hebben. Nu ben ik namelijk nog niet moe.

We duiken nog samen even in bed en we genieten van elkaars aanwezigheid. Dan nog op pad naar een winkel waar ik iets nodig heb. Na een kopje koffie samen gaan we weer ieder ons eigen weegs. Ik moet rusten en Jan nog boodschappen doen. Het was weer een heerlijk middagje wat we helaas veel te weinig doen. Drukte, moeheid of pijn weerhoudt ons er te vaak van.

Als ik vanmiddag thuis kom, wil ik nog even kijken of ik het krantje voor mijn werk kan afmaken. Ik sta nog in de wacht op kopij. En dan... shit, ik lig eruit en ik krijg mijn pc niet online. Van alles geprobeerd, maar het mag niet lukken en ik bel maar de provider. Gelukkig blijkt het probleem bij hun te liggen en is mijn pc niet hoteldebotel.

Nu maar wel hopen dat het gauw opgelost is en ik weer online kan. Alle kopij staat in mijn mailbox namelijk.

Van slapen of rusten is het vanmiddag niet gekomen, dus zal het weer een korte avond worden. Wel kan ik weer online en heb ik gelukkig nog het e.e.a. kunnen doen.

30 NOVEMBER

Natasha is aan het schoonmaken en ik ben achter de pc gekropen om het krantje af te maken. Het mag vandaag niet erg lukken met de bijgaande plaatjes dus zal ik het moeten doen met de alternatieven. Het is bijna klaar.

Tussendoor een site bekijken van iemand die mij dat vroeg. Het is altijd leuk om te zien hoe andere mensen een website hebben gemaakt.

 

Intussen komt er een beschikking binnen voor een parkeerkaart die ik kan gaan ophalen. O, wat ben ik toch blij. Gister ging ik naar een winkel en paste daar wat broeken. Na enkele broeken was ik al doodmoe en wat was ik blij dat ik direct daarna mijn auto in kon stappen. Het is gewoon zo dat mijn energiepeil zodanig laag is dat ik gewoon geen extra's meer over heb voor afstanden lopen.

Na de nodige belletjes ga ik zo maar eens douchen om richting de gemeente te rijden.

Helaas niet op mijn fiets want het regent hier en ik heb nu geen zin in een kleddernat pak.

Ik heb sinds gister wat meer pijn in mijn longstreek. Nu maar hopen dat het vermoeidheid of iets dergelijks is.

Op weg naar de gemeente kwam ik nog een vriend tegen die me staande hield. Zijn vader bleek 2 weken terug overleden te zijn. Ik had het gevoel dat het voor hem fijn zou zijn om daarover te kunnen kletsen, dus duiken we de dichtstbijzijnde pub in voor een gesprek bij een kopje koffie.

 

Ik heb mijn parkeerkaart inmiddels binnen en ik ben er erg blij mee, waarna ik een kopje thee bij Ber haal en voor een uurtje nog mijn bed in duik om te rusten voordat het eten weer voor me klaar staat.

Gut, wat ben ik toch blij dat Jan van koken houd en dat dan ook erg goed kan.