januari t/m juni 2006
hoe het begon
juni 2006
De dag des oordeels
eind juni t/m begin augustus
de eerste chemoperiode
begin augustus t/m half september
tweede chemoperiode
half september t/m begin november
periode na de chemo
november
De uitslagen
november na de uitslag
Hoe nu verder na deze uitslag
de bestralingsperiode
5 dagen achter elkaar bestralingen om de benauwdheid te verminderen
december vakantie
amber en ik op vakantie in Egypte samen met Ber en Nadine
na de vakantie
het leven weer na de vakantie
weer een nieuw begin: 2007
januari 2007
22 januari 2007
een nieuwe uitslag
de tweede week van het nieuwe jaar
week 2 2007
vanaf 29 januari
weer een nieuwe week
vanaf 5 februari
vanaf 5 februari
weer een ct-scan/12 februari
weer een ct-scan/12 februari
een nieuwe week/19 februari
een nieuwe week/19 februari
vakantie Overijssel
midweek Overijssel
week 26 februari
week 26 februari
weer thuis enzo
weer thuis enzo
lente of winter?
lente of winter?
lente
lente
april en pasen
april en de paasdagen
Vakantie in Tunesië
vakantie samen met mijn zussen en mijn moeder
het dagelijkse leven
weer terug van Tunesië
Vakantie Kreta
een bijzondere ervaring met Jan naar een warm land
Opnieuw het dagelijks leven
weer een nieuwe start na een vakantie
wel of geen chemo?
weer opnieuw een zware beslissing
juni 2007
de maand van de keuzes
Een scan en uitslag verder
Weer een nieuwe beslissing
Weer een nieuw begin
een start met de nieuwe medicijnen
Juli 2007
verder met de pillen en 1e controle
de eerste uitslag na de start met een nieuwe "chemo"
de eerste uitslag van de tarceva/sunitinib
augustus
vakantie Vlieland en een eerste scan sinds de tarceva/sunitinib
Vlieland
toch nog een weekje er tussenuit voor ons
Weer het gewone leven?!
na de vakantie
En wat nu?
een nieuwe chemo?
(Deze week) de start met bestralen
De 2e keer bestralen
Na de bestraling
en nu maar afwachten
Oktober
tussen hoop en vrees
Lesbos
1 weekje vakantie in Griekenland
Weer thuis
Het "gewone leven" weer
November 2007
Weer een nieuw begin
Een weekendje weg met Saskia
Eerst doen, dan denken
weer het gewone leven
sinterklaas enzo
Decembermaand
De wintermaand en Sint
Kerst 2007
De feestdagen 2007
Weer een nieuw jaar
2008
Wel of niet aan de chemo (Alimta)?
Wel of niet aan de chemo (Alimta)?
Nog even genieten
zin in een paar rustige dagen
De laatste loodjes
telkens nog éven doorzetten
Naar het hotel met Frank en Marie Louise
Een weekendje Duitsland
Nog even 1 dagje onbezorgd
Een derde chemo?
De 3e chemokuur
De laatste loodjes?
Wel of geen nieuwe kansen
Nog wel of niet een nieuwe chemo
De bestralingsweek en de naweëen
Toch nog voor de vakantie
in ieder geval nog 1 vakantie naar het buitenland
Dalyan Turkije
weer het gewone leven na Dalyan
Weer terug van vakantie
weer een nieuw begin?
pillen en andere onderzoeken
Weer thuis
terug van weggeweest uit het ziekenhuis
Mijn kankerverjaardag
om het leven te vieren
Juli
Weer een nieuwe maand
Een weekendje naar het Brabantse land met Ber
Een weekendje weg met Ber
Terug van Brabant
Toch weer AVL'en
Een nieuwe moeizame start
Een nieuwe start met ademhalen
29 juli 2008
Hoe het einde is gekomen

NOVEMBER NA DE UITSLAG

23 NOVEMBER

Inmiddels 4 dagen verder. Thuis gekomen vloek ik hardgrondig en smijt een pan tegen de muur in de tuin. Woedend ben ik. Daarna ga ik door een achtbaan van emoties, 4 dagen lang. Woede, onmacht, verdriet, veel tranen en doodsangst. HOE DOE JE DAT GODVER; JE VOORBEREIDEN OP DE DOOD! Ik voel nog steeds een enorme levensdrang in me, wat niet te rijmen valt met de dood. Vooral de gedachtes van loslaten van mijn dochter van 13 en mijn lief lijken voor mij niet te doen. Paniek, paniek en paniek. Jee, waar moet ik de kracht vandaan halen om dit aan te kunnen. Hoe moeilijk het ook is, weet ik dat ik eerst door al deze emoties heen moet, om mezelf weer bij elkaar te kunnen rapen om te gaan leven. Maar..... wat is dit een klus. Alle lieve mensen om me heen en toch zooooo vreselijk eenzaam. IK moet dit doen, helemaal alleen. Intussen doet mijn lijf ook zeer en confronteerd me wel heel erg met mijn ziekte, dus kan het ook niet eventjes ontkennen. Jan weet me er weer doorheen te trekken, en natuurlijk met behulp van mijn eigen kracht. Ik ga ook tussendoor naar een fysiotherapeute/haptonome, die me helpt fysiek en emotioneel niet in de knoop te komen. Ook gaan er weer een heleboel practische regeldingen door mijn hoofd. Dingen die ik moet regelen, en dingen die ik graag wil doen nu ik nog energie heb.

24 NOVEMBER

Het lijkt erop dat het tij gaat keren. Dat ik weer wat in het leven kan gaan staan. Voorzichtig, voetje voor voetje, en tussendoor nog af en toe een traan. 'S middags even met Simoon naar de winkels en samen in een koffieshop een fijn gesprek gehad. Voor Simone ook veel verdriet, maar voelde heel goed om dit samen te delen. Weten dat je van elkaar houdt is belangrijk om te voelen en te delen in dit proces. Ik zit dit nu te tikken, en de tranen blijven over mijn wangen rollen, maar het is goed. Vandaag ook begonnen met de Iscador injecties. Weer een nieuwe fase.

25 NOVEMBER

Het is zoeken naar hoe om te gaan met mijn energie. Vandaag veel aan mijn site gewerkt. Mijn geest en mijn lichamelijke mogelijkheden geven me nog altijd de spirit om veel te doen, maar mijn ziekte vraagt ook weer zoveel dat ik dan eigenlijk telkens net over mijn grenzen ga. Nou ja, de tijd zal het leren. Mijn benauwdheid maakt me wel zorgen omdat ik merk dat het meer wordt en ik toch het een eng idee vind als ik zo naar Egypte moet gaan volgende week. Vooral de onzekerheid en het niet weten waarom ik het benauwd heb, maken me  angstig. 's Avonds ben ik dan ook doodmoe van tekort aan zuurstof, of misschien wel van te veel gebruik van mijn beperkte zuurstof.

26 NOVEMBER

Vandaag een rustiger dag met rust in de middag wat me lichamelijk beter valt. Ik slaap daardoor deze nacht ook een stuk rustiger. Heerlijk.

27 NOVEMBER

Ik bel het AVL omdat ik erg graag een afspraak vandaag wil met mijn longarts. Voordat ik op vakantie ga kan ik misschien iets doen en in ieder geval mezelf geruststellen. Als ik weet waar het van komt en wat me mogelijk te wachten staat, kan ik geruster zijn. Een beetje de boel nog onder controle houden zolang het nog kan. Michel mijn arts zegt dat er mogelijk een ontsteking kan zitten omdat dit vaker voorkomt doordat de luchtwegen nauwer worden door de tumor die er tegenaan drukt. Hiervoor geeft hij medicijnen mee. Verder legt hij ons uit hoe dat het komt dat ik benauwder ben. De tumor drukt een gedeelte van de luchtpijp meer dicht, waardoor hij er toch aan denkt om te bestralen zodat dit niet verder kan gaan. Voor morgenochtend maakt hij een afspraak voor me bij de radioloog om hierover te praten. Omdat ik nogal bang ben voor stikken, stelt Jan de vraag of er verder nog wel ruimte is voor ademhaling. Omdat de andere kant van de longen niet dichtgedrukt kan worden door een tumor zal ik niet stikken. Pffffff gelukkig, dit stelt me gerust en ga ik weer opgeluchter naar huis. In de wachtkamer nog wel even een half uurtje met Wilma en Mariet zitten kletsen, want we hadden allebei een afspraak die uitliep. Was fijn om haar even te zien.