januari t/m juni 2006
hoe het begon
juni 2006
De dag des oordeels
eind juni t/m begin augustus
de eerste chemoperiode
begin augustus t/m half september
tweede chemoperiode
half september t/m begin november
periode na de chemo
november
De uitslagen
november na de uitslag
Hoe nu verder na deze uitslag
de bestralingsperiode
5 dagen achter elkaar bestralingen om de benauwdheid te verminderen
december vakantie
amber en ik op vakantie in Egypte samen met Ber en Nadine
na de vakantie
het leven weer na de vakantie
weer een nieuw begin: 2007
januari 2007
22 januari 2007
een nieuwe uitslag
de tweede week van het nieuwe jaar
week 2 2007
vanaf 29 januari
weer een nieuwe week
vanaf 5 februari
vanaf 5 februari
weer een ct-scan/12 februari
weer een ct-scan/12 februari
een nieuwe week/19 februari
een nieuwe week/19 februari
vakantie Overijssel
midweek Overijssel
week 26 februari
week 26 februari
weer thuis enzo
weer thuis enzo
lente of winter?
lente of winter?
lente
lente
april en pasen
april en de paasdagen
Vakantie in Tunesië
vakantie samen met mijn zussen en mijn moeder
het dagelijkse leven
weer terug van Tunesië
Vakantie Kreta
een bijzondere ervaring met Jan naar een warm land
Opnieuw het dagelijks leven
weer een nieuwe start na een vakantie
wel of geen chemo?
weer opnieuw een zware beslissing
juni 2007
de maand van de keuzes
Een scan en uitslag verder
Weer een nieuwe beslissing
Weer een nieuw begin
een start met de nieuwe medicijnen
Juli 2007
verder met de pillen en 1e controle
de eerste uitslag na de start met een nieuwe "chemo"
de eerste uitslag van de tarceva/sunitinib
augustus
vakantie Vlieland en een eerste scan sinds de tarceva/sunitinib
Vlieland
toch nog een weekje er tussenuit voor ons
Weer het gewone leven?!
na de vakantie
En wat nu?
een nieuwe chemo?
(Deze week) de start met bestralen
De 2e keer bestralen
Na de bestraling
en nu maar afwachten
Oktober
tussen hoop en vrees
Lesbos
1 weekje vakantie in Griekenland
Weer thuis
Het "gewone leven" weer
November 2007
Weer een nieuw begin
Een weekendje weg met Saskia
Eerst doen, dan denken
weer het gewone leven
sinterklaas enzo
Decembermaand
De wintermaand en Sint
Kerst 2007
De feestdagen 2007
Weer een nieuw jaar
2008
Wel of niet aan de chemo (Alimta)?
Wel of niet aan de chemo (Alimta)?
Nog even genieten
zin in een paar rustige dagen
De laatste loodjes
telkens nog éven doorzetten
Naar het hotel met Frank en Marie Louise
Een weekendje Duitsland
Nog even 1 dagje onbezorgd
Een derde chemo?
De 3e chemokuur
De laatste loodjes?
Wel of geen nieuwe kansen
Nog wel of niet een nieuwe chemo
De bestralingsweek en de naweëen
Toch nog voor de vakantie
in ieder geval nog 1 vakantie naar het buitenland
Dalyan Turkije
weer het gewone leven na Dalyan
Weer terug van vakantie
weer een nieuw begin?
pillen en andere onderzoeken
Weer thuis
terug van weggeweest uit het ziekenhuis
Mijn kankerverjaardag
om het leven te vieren
Juli
Weer een nieuwe maand
Een weekendje naar het Brabantse land met Ber
Een weekendje weg met Ber
Terug van Brabant
Toch weer AVL'en
Een nieuwe moeizame start
Een nieuwe start met ademhalen
29 juli 2008
Hoe het einde is gekomen
TERUG VAN VAKANTIE
13 DECEMBER
Ik wordt snotverkouden wakker. Gelukkig doet mijn keel niet meer zeer. Ik wil en ga nog even langs mijn moeder, waarna ik in mijn bed kruip. Om 4 uur gaan we naar Ber om daar de foto’s te bekijken. Jan zou dan voor ons allen koken. Heeft ‘ie ook heerlijk gedaan. Was bijzonder om hem bij hen te zien koken. Ook heel vertrouwd. Raar, want heeft hij nooit eerder gedaan en zoveel is hij daar niet geweest. Weer terug thuis, nog eventjes bellen en daarna weer mijn bed in.
14 DECEMBER
Ik ben erg vroeg wakker en ga mijn dagboek op mijn site zetten. Vind ik fijn om gedaan te hebben zodat ik weer bij ben en anderen mijn belevingen ook kunnen lezen. Het is ook prettig omdat ik zo niet in detail mijn vakantie aan iedereen hoef te vertellen, want dat kunnen ze dan lezen op mijn site.
Amber en Jan zijn al weg. Amber heeft vandaag een dagje uit in Duitsland voor school en Jan heeft haar gebracht om half 7.
Ben nog aardig lang ermee bezig, want moet het nodige typen, kopieren, plakken enzo.
Simone en Wout komen nog eventjes gezellig koffie drinken, Sas belt nog op en ik ga nog naar de fysiotherapeut voor een ontspannende massage. De iscadorinjecties bij de apotheek gehaald, waar ik weer mijn jeugdvriendin Marijke tegenkom. Jaren zagen we elkaar niet, en sinds ik ziek ben kom ik haar regelmatig tegen. Heel bijzonder. Nadat ik de site van Frank lees, en zag dat hij morgen een afspraak heeft in het AVL, heb ik ook nog even een mail naar hem gestuurd. Leef met 'm mee hoor. Een controle is niet niks. Ben nu snotverkouden en doodmoe. Hup, stoppen op de pc en mijn bed in.
Jan maakt me met het eten lief wakker en kan zo aan tafel schuiven. De schat.
Na het eten toch nog wat opgebleven en gewacht tot Amber thuis kwam. Ze had allemaal kleine cadeautjes voor ons meegenomen. Lief hoor. En voor neef Jur ook, dus hem gebeld en ze zijn eventjes gekomen. Daarna moe mijn bed in en liggen lezen in het boek "Door". Ik kan niet stoppen en het liggen ontspant al genoeg, dus wordt het nog 12 uur. Nou ja, is goed zo en ik geniet van de rust.
15 DECEMBER
Ik wordt wakker met een snotkop. Wel lekker kunnen uitslapen en bedenk wat ik nu moet doen. Ik zou vandaag weer beginnen met de iscadorinjecties en wil dat gelijk doen met de kruiden uit Egypte. Lekker op de alternatieve manier. Toch zit ik tegen de injecties aan te hikken, heb ik ook honger en weet niet waar Jan is. Tot nu toe vind ik het niet fijn om de injecties zelf te doen, dus ga ik naar beneden. Daar is Jan net bezig met mijn ontbijt voor na de injectie en zegt mij weer het bed in te kruipen. Nadat ik 'm vertel over mijn weerstand voor de injectie, verdwijnt dezelfde weerstand weer als sneeuw voor de zon. Vaak is het hardop zeggen ervan voor mij genoeg om het te overwinnen. Ik vraag hem ook een kopje thee van de kruiden te maken, wat hij graag wil doen nadat ik het 'm uitgelegd heb.
De prik ging helemaal goed; hij doet het ook zeer liefdevol en zorgvuldig. De kruiden smaken prima en mijn ontbijtje op bed is ook heerlijk. Daarna kruipen we knuffelend nog eventjes bij elkaar. Heerlijk, ondanks dat ik me een oud wijf voel met al mijn kwalen. Gewoon even de intimiteit voelen is zo fijn.
Het voelt bizar om een simpele griep te hebben. Het lijkt wel alsof je gewone ziektes niet meer mag/kan hebben als je kanker hebt. Het lijkt te aards.
Vandaag eens proberen iets aan mijn foto's te doen op mijn site. Het lukt een beetje en ik ben blij, want het begin is er nu. Wil er nog een hoop opzetten, maar zal wel bij stukjes en beetjes gebeuren.
Ineens ben ik mijn haren zat, want het blijft nog steeds dunner worden waardoor ik volgens Amber steeds meer op Johnny van de familie Flodder ga lijken of op andere momenten op Einstein. Ik bel mijn kapster op en vertel haar hoe het met mijn haar gesteld is. Ze had namelijk gezegd dat ik altijd langs mag komen, maar ik weet hoe druk ze het heeft. Ze stelt voor dat ik om half 6 langs kom. Ik ben zo blij dat ik met mijn snothoofd me aankleed, mijn haren even zelf was en die kant op ga. Ik ben zo blij met Veronique dat ze er weer een acceptabel hoofd van heeft weten te maken. Of ik het leuk vind of niet, ze heeft er weer een goed model ingeknipt en direct vandaag. Als ik me niet lekker voel en me haar zit ook belabberd, wordt ik er niet vrolijker van. Het zit een beetje kinky. Weer terug naar de tijd dat ik nog een emancipatiestrijdster was. Ik heb wel de neiging om lipstick op te doen om er toch nog een vrouwelijk tintje aan te geven, terwijl ik nooit lipstick gebruik.
16 DECEMBER
Vandaag een dag met nog altijd een snothoofd. Ik slaap veel.
Jan en Amber zijn allebei met het eten weg. Het is stil in huis. Enerzijds lekker rustig, anderzijcs mis ik ze. Als Amber thuiskomt blijf ik nog wel even op voor de gezelligheid, maar het liefst lig ik in bed want ben zo moe.
Het voelt gewoon belachelijk om een simpele verkoudheid te hebben waar ik van onderuit ga. Dit kan toch niet!! Als ik onderuit ga, dan toch van de kanker?! Maar nee, gewoon een griepje.
17 DECEMBER
Een echte zondag vandaag. Ik zet weer wat foto’s op mijn site. Jan en Amber gaan de kerstboom optuigen en het huis in kerstsfeer brengen. Ikzelf doe her en der wat mee, maar laat het grotendeels bij hen. Ik geniet van hun getut en maak er een foto van.
’s Middags kruip ik nog eventjes in bed, waarna ik eruit kom voor het eten. Heb mijn moeder ook uitgenodigd om mee te eten, en dat is gezellig.
18 DECEMBER
De laatste dagen heb ik diverse sites gevraagd of ze van mijn site een link op hun site wilde maken. Ik heb daar positieve reacties op gekregen en n.a.v. de links ook weer reacties gekregen op mijn mail. Bijzonder hoor!
Ik kreeg dan ook een tip van iemand om eens op de website van www.ngcenergyhealing.com te kijken. Dit heb ik gedaan en kan daar wel iets mee. Heel fijn dus om zo’n tip te krijgen.
Inmiddels heb ik het boek over Door uit en vond ik het vooral boeiend door de vriendschap die tussen haar en de journalist ontstond in zo’n intens ziekteproces.
Het boek van Sophie sprak me tot nu toe nog het meest aan omdat het uit het hart geschreven is uit eigen ervaring. Ik kan mezelf in haar manier van denken/voelen en verwoorden het meeste terugvinden.
Net terug van het AVL en een gesprek met mijn longarts van den Heuvel. Hoe het ermee ging en hoe nu verder. Behalve mijn enorme verkoudheid en daaraan gekoppelde doofheid gaat het volgens mij wel goed. Normaal is om ca. 6 weken na de bestraling te gaan kijken naar de groei van de tumor via een foto. We maken dus een afspraak voor over een maand en ik vraag hem of ik niet even hier bij de KNO langs kan i.v.m. mijn doofheid. Gelukkig kan dat, want anders moet ik weer naar hoofddorp vanmiddag en zou ik de hele dag in ziekenhuizen vertoeven. De KNO, van Berkel, maakt mijn oren schoon door het uit te zuigen wat mijn eigen KNO ook altijd doet. Verder kan hij niets vinden, want normaal kun je achter een trommelvlies kijken, maar bij mij is dat niet zo vanwege diverse operaties. Maar hopen dat het gehoor weer terug komt als mijn verkoudheid weg gaat. Op een nieuwe operatie aan mijn oor zit ik nu niet te wachten.
Ik ben nu wel erg moe, dus kruip ik even onder de wol om te rusten. 's Avonds nog wat getut, maar toch weer vroeg in bed gekropen, want van slapen komt er 's middags niets.
19 DECEMBER
Ik word vannacht wakker zoals altijd om te plassen en wil opstaan. Shit, dit gaat niet, want ik val direct om. Nog maar een keer proberen. Nee dus, wil niet lukken. Nu ken ik deze extreme duizeligheid van mijn bezoekjes aan de KNO als hij mijn oren uitzuigt. Zou het na gister kunnen zijn onstaan? Iets wat door het uitzuigen nu op mijn evenwichtsoorgaan drukt i.v.m. mijn verkoudheid? Of..... uitzaaiing naar mijn hersenen, schiet er direct door mijn hoofd. Bah, wat een akelige gedachte. Ik ga er maar vanuit dat het te maken heeft met mijn verkoudheid. Intussen bedenk ik me hoe ik nu met Am naar de dokter moet, wat ik haar beloofd heb. Ze wil namelijk graag dat IK mee ga. Gelukkig zegt Jan direct dat hij wel wil rijden en ik gewoon mee ga. Pffff, fijn. Mijn duizeligheid heb ik inmiddels redelijk onder controle doordat ik otrivin in mijn neus gestopt heb. Een simpele "oplossing" dus. Helemaal weg is het nog niet, maar kan weer lopen en niet te snel bewegen dan gaat ie goed. Mijn doofheid wordt ook vandaag wat minder. Gelukkig. Wat is dat toch moeilijk om niet hypochondrisch te worden met zo'n klote ziekte.
Wel zeg ik tegen mijn huisarts dat ik eerdaags met hem een gesprek wil over een euthenasieverklaring voor als mijn situatie heel slecht zou worden. Hierop zei hij het een goed plan te vinden en dat we daar een rustig moment voor moeten uitkiezen. Niet nu tijdens zijn spreekuur. Gauw zullen we een afspraak maken.
In de middag komt Amber thuis van school en wil dan direct met mij naar een winkel om te kijken voor een jas. O, wat had ik dit graag willen doen, maar het gaat echt niet. Ik durf niet in een auto te stappen met mijn duizeligheid en moet haar teleurstellen. Het is moeilijk voor haar om dit te begrijpen en als een echte puber loopt ze mokkend te deur uit.
Door mijn duizeligheid zie ik het niet zitten om boodschappen te doen en te koken en nodig ik mezelf lekker uit bij mijn zus Simone en Wout. Ik word opgehaald en Amber en ik hebben daar gezellig zitten eten. Eenmaal thuis ben ik moe en wil ik wel naar bed, maar vind dit niet zo gezellig voor Amber. Jan is namelijk niet thuis waardoor zij alleen zou zitten. Ben dus nog wat opgebleven.
19 DECEMBER
Heerlijk uitgeslapen wat niet vaak meer gebeurd. Lichtjes van de kerstboom aan en het lekker knus maken in huis. Door mijn duizeligheid wil ik nog niet alleen de deur uit, dus alle dingen die thuis nog op me te wachten liggen maar doen. En dat is genoeg, want ziek zijn en dood kunnen gaan vraagt om een heleboel geregel. Ik zie de auto buiten staan en krijg weer een warm gevoel van binnen ook al kan ik 'm nu even niet gebruiken. Het is zo fijn dat Thijs, mijn zwager, ons een goede auto in bruikleen heeft gegeven. Geen geklooi met auto's die het mogelijk niet doen terwijl je een afspraak hebt.
Even in mijn mailbox van mijn site kijken, want vind het zo fijn om daarop reacties te krijgen. Bijzonder hoor. Het voelt sowieso heel bijzonder om zoveel kaartjes, mails e.d. te krijgen van mensen om mij heen. Zoveel medeleven geniet ik van.
's Middags ga ik met Amber naar winkels voor een Jas kijken. In een heel laag tempo lukt dit me wel om dit te doen. Daarna wil ik erg graag uit eten met Jan en Am om weer even uit de sfeer van thuis te zijn. Thuis hangt toch het meest de sfeer van ziek zijn.
Heerlijk in Spaarndam wat gegeten en voldaan weer naar huis.
21 DECEMBER
Sinds 2 dagen voel ik weer een lichte pijn tussen mijn schouderbladen. De o zo bekende pijn van voorheen. In eerste instantie probeer ik het te negeren. Als ik het niet herken dan is het er niet?! Ik word er gespannen van. Nee, helaas dit werkt niet en ik vertel het tegen Jan waardoor het waar wordt. Ik voel me verdrietig worden en weet niet goed om te gaan met de angst die deze pijn teweeg brengt. Maar hopen dat het niet snel erger wordt.
Vanmiddag heb ik haptonomie en kan dit me misschien helpen om mijn spanning niet verder in mijn lijf vast te zetten. Verder heb ik vanmiddag ook een afspraak met iemand die iets doet met bio-resonantie. Wat het precies is, weet ik nog niet goed, maar voel er wel wat voor om te proberen. Spannend dus. Een dagje alternatieven.
Bij haptonomie richten we ons vooral op ontspanning. Nou, dat is gelukt. Als we klaar zijn, sta ik enigszins stoned op. Totaal relaxed van de aanrakingen wankel ik naar mijn kleren. Heerlijk.
Eerst naar huis, waar Jan met zijn zus Lenie zijn, om wat te eten en dan samen met Jan door naar Heemstede voor de electro-acupunctuur. Een prettige man die met mij aan de gang gaat en tussendoor wat babbelt. Ik laat het over me heen komen. Hij meet via mijn vingers met apparatuur het een en ander op, wat aan moet geven hoe het met mijn frequenties zit. Volgens zijn zeggen heb ik grotendeels van mijn basisenergie nog. Dan meet ie ook de gifstoffen in mijn lijf en waar dat bijv. vandaan komt. Op basis van al zijn gegevens zend ie met apparatuur de nodige frequenties door naar een flesje waar ik elke dag 3 x daags 5 druppels van moet nemen. Zijn verhaal over frequenties klinkt aannemelijk, maar hoe dit dan weer in de praktijk werkt is mij toch een raadsel. Net als het feit dat we kunnen praten met andere mensen via een telefoon. Technisch wel te begrijpen, maar onzichtbaar voor het blote oog. Zo is er dus veel tussen hemel en aarde wat ongrijpbaar is, maar wel bestaat. Bijzonder hoor! En zo loop ik opnieuw gefrequenteert de deur uit.
22 DECEMBER
Tjonge, jonge. Kom net uit mijn bed van een alles behalve normale nacht. Gister had acu-arts gezegd dat ik me de eerste dagen wat rot kon voelen i.v.m. het ontgiftigingsproces. Ik roep dan altijd oke, maar snap daar nog niets van zolang ik het niet voel, en staat het ver van me bed. Maar.... vannacht wist ik wat ie bedoelde. Diaree en spugen, zomaar uit het niets. Zweten en koud aanvoelen. Ik spuug vuur want wat eruit komt brand enorm. Brrrrr. Het voelt totaal anders dan een buikgriep. Ik geloof dat mijn lichaam zich aan het ontdoen is van alle gifstoffen zoals beloofd. Fijn is anders, maar als het resultaat mij iets oplevert, ontbeer ik dit ook maar weer.
Intussen zit ik te piekeren. Hoorde gister 2 vervelende berichten. Iemand die ik ken heeft borstkanker en iemand anders die ik al 25 jaar ken is overleden aan kanker. Ze was even oud als ik en heeft een erg kort ziekbed gehad. Vanmiddag wordt ze begraven en vraag ik mezelf af of het voor mij klopt als ik er heen zal gaan. Ik laat 't maar even bezinken en doe vanmiddag wel op mijn gevoel wat goed voor me is.
Pfff, het was me het dagje wel. Ben toch naar de begrafenis geweest, want wilde dit graag voor de zoon van haar. Toch was het al lang geleden dat ik hem gezien heb, en durfde ik eerst niet op 'm af te stappen. Achteraf ben ik erg blij dat ik het wel gedaan heb. We hebben een tijd zitten praten over hoe het nu is, en over vroeger. Allebei hadden we er fijne herinneringen aan. Hij wilde graag langskomen en is hartstikke welkom. Ik ben benieuwd of ik 'm inderdaad nog zal zien. Eenmaal thuis even mijn dochter bellen die bij haar vriendin zat, waarvan de moeder ook kanker blijkt te hebben. Heb met haar telefonisch nog wat gesproken en herkende zo het proces waarin zij nu zit. Wat een kankerzooi. En met vriendin Wilma is het ook niet best met alle pijn die niet te bestrijden valt.
Ik geloof dat ik op dit moment dan toch nog behoorlijk goed er doorheen kom en hoop maar dat dit zo lang mogelijk blijft.
23 DECEMBER
Ik heb erg onrustig geslapen vannacht en wordt wakker met een lieve man naast me met een fijne naald in zijn hand. Tijd voor mijn iscador injectie, alsof ik daar zin in heb. Nee dus, maar onderga het met een kwinkslag. Au, shit, de vloeistof doet zeer. Het blijkt dat de dosering 10 x zo hoog is. Zal mijn lichaam wel aan moeten wennen, net als andere keren dat de dosering verhoogt is. Ga vanmiddag even kijken voor cadeautjes voor mijn lieffies. Gewoon een aardigheidje voor de kerst.
Alles is voorspoedig gegaan. Cadeau's sneller dan ooit gevonden en ik ben tevreden. Ik verwen mezelf met een gewassen auto door 'm door de wasstraat te gooien. Zo, ook weer een tevreden mens. Later in de middag val ik als een blok in slaap, waarna ik binnen een kwartier door Amber wakker gemaakt wordt en ik niet meer weet of het dag of nacht is. Zo diep sliep ik. 's Avonds kruipen Amber en ik samen op de bank om een hele mooie film te zien: The green miles. Een prachtig gespeelde film met een ontroerend einde waardoor we allebei zitten te grienen op de bank. Het voelde weer zo fijn om eventjes het gevoel van samenzijn te hebben. Geen pc aan, geen andere "belangrijke" dingen die we te doen hadden; gewoon SAMEN.
En o ja, het lijkt erop dat de pijn tussen mijn schouderbladen al een heel stuk minder is, en dat dit wel eens kan komen door de bio-resonantie. De wonderen zijn de wereld nog niet uit?! Laten we maar hopen.
24 DECEMBER
Ondanks dat ik gister voor het eerst sinds tijden laat opgebleven ben, heb ik kort maar heerlijk geslapen. Eventjes tutten met Jan, mijn dagboek bijwerken en zo gaan douchen. Want..... Amber, ik en mijn zus gaan straks samen naar basketbalwedstrijden hier in Haarlem. De Basketbalweek is namelijik begonnen en we zijn uitgenodigd door Ber. Ik vind het altijd zo'n heerlijke sfeer en geniet van het kijken naar basketbal op zo'n hoog niveau. Hoop dat het zitten op de houten bankjes vol te houden is, en anders proberen met af en toe wat lopen tussendoor het zo aangenaam mogelijk te maken. Ik kijk er naar uit en ga me nu dus gauw douchen.
Ik ben inmiddels terug en heb genoten van de 2e basketbalwedstrijd. Het was spannend en weer van een hoge kwaliteit. De Amerikanen tegen de Mexicanen; allebei even goed, dus was het spannend. Er waren dit keer lekkere kuipstoelen en had zelf een kussentje mee. Dit in tegenstelling tot de voorgaande jaren, want toen zaten we op houten bankjes zonder leuning. Ik ben zo blij dat ik dit allemaal nog kan doen als ik mijn verdere dag gewoon rustig indeel. Vanavond had ik nog mee kunnen gaan voor een avondje gospel, maar heb dit dus niet gedaan anders moet ik het morgen bezuren. Amber is wel mee, waarna ze bij mijn moeder kerstavondeten gebruiken. Pasteitje met ragout enzo. Nu lekker thuis en een goeie nacht maken is voor mij het belangrijkste.
Voor iedereen knusse en liefdevolle kerstdagen. Voor kerstkaarten heb ik dit jaar geen puf helaas dus dan maar zo, en net zo gemeend.
25 DECEMBER
Een beetje uitgeslapen, een injectie en daarna eruit om een kerstontbijt te maken. Zowel Amber als ik vinden dit het leukste van de kerstdagen. Het was ook heerlijk.
Helaas vonden we weer neten, omdat Amber er zeer gevoelig voor is. Ze vinden haar bloed blijkbaar lekker, en ze heeft te schoon haar. Dus..... bedden afhalen, wassen, zuigen, haren behandelen enz. Niet een activiteit die ik me voorgesteld had op een luie kerstdag. Later op de middag plof ik dan nog eventjes in bed om te rusten en om niets aan mijn hoofd te hebben.
's Avonds hebben we heerlijk bij Ber en Henk gegeten. Iedereen was welkom als ie zin had, maar moest dan zijn eigen eten mee nemen. Jan had ook allerlei lekkers gemaakt en zo hadden we een lopend buffet van alles wat, want mijn moeder, Simone, Wout en Jurrien zijn er ook. Heerlijk relaxed en iedereen doet waar 'ie zin in heeft, zoals een spelletje of een sigaretje buiten roken. Jan, ik en Amber houden er alle drie niet van om een avond stil te moeten zitten aan een kerstdiner, dus dit was helemaal in ons straatje en top.
Naar huis na een langere avond dan ik gewend ben en voldaan en moe mijn bed in.
26 DECEMBER
Een rampennacht. De hele nacht word ik misselijk wakker en voel me niet goed. Dan weer diarree, en uiteindelijk haal ik maar een bakje voor bij mijn bed voor het geval ik toch moet spugen. Omdat ik hier een pesthekel aan heb, kon ik het telkens toch inhouden gelukkig. Uiteindelijk val ik in de ochtend toch nog goed in slaap en blijf ik wat langer doorpitten. Jan maakt ons wakker met een ontbijtje op bed. Amber kruipt naast me en zo zitten we heerlijk met z'n drietjes op bed te peuzelen.
Ik had gister toch varkensvlees gegeten wat volgens de man van de bio-resonantie voor mij niet goed is. Misschien zijn de frequenties zo afgesteld dat mijn lichaam zich er nu tegen gaat verzetten?! Het klinkt bizar, maar zowel Jan als ik hebben dit als eerste impuls in onze gedachten. Al het eten en drinken gaat verder gewoon goed, dus het had wel iets te maken met ontgiftigen denk ik.
Met mam vanmiddag naar een klassiek concert geweest waar ik net van terug ben. Het was mooi en ontspannen en ook weer fijn om zo samen te zijn met haar. Plots kwam er iets in mijn gedachte wat ik vorige week ervaren had en deelde dit met haar. Ik had namelijk weer een keertje contact gehad met mijn overleden vader die mij zei dat het mijn tijd nog niet was en ook zei: "Blijf jij nog maar een tijdje, kind". Ik kon 'm helemaal voelen en het gaf me een opgewonden gevoel. Volgens mij deed het mijn moeder goed om dit te horen. Nu lekker weer thuis en zo maar even op de bank rusten voordat we gaan eten.
Toen ik net thuiskwam was het weer zo hartverwarmend om Jan en Amber samen zo gezellig naar de Lord of the Rings te zien kijken. Ik heb deze trilogie opgenomen en samen hadden ze afgesproken dat ze een tv-dag zouden houden. Een heerlijk knus welkom thuis.
27 DECEMBER
Vanmorgen begonnen met een iscador injectie, waarna snel aankleden om vervolgens naar het AVL te rijden. Merk dat ik sinds mijn ziekte meer tijd moet uittrekken voor de gewone dingen. Haasten bevalt mijn lijf niets. In het AVL met de radioloog een gesprekje over hoe het gegaan is na de bestraling en over hoe ik er nu voor sta. Haar spreekuur was flink uitgelopen en telkens merk ik dat ik het wachten niet erg vind, terwijl ik zo'n jantje ongeduld ben. Ik snap het maar al te goed dat sommige mensen gewoon meer tijd nodig hebben vanwege de schok o.i.d.
Hierna lekker in het restaurant een koffie drinken, waarbij Jan standaard een vet sauzijsenbroodje neemt. Had met Els afgesproken die ook meegegaan is naar het restaurant. Gezellig.
Op weg naar huis ziet Jan het wel zitten om naar de opticien te gaan voor een bril. Dit is uniek als hij dat zegt, want hij vind het vreselijk om dit soort dingen te doen voor zichzelf. Dus.... even mijn moeheid opzij zetten en met hem langs Hans Anders. 2 Brillen heeft 'ie uitgezocht en wat vind ik het toch leuk om dit te doen in tegenstelling tot hem. 1 Tuttenbril en 1 hypermoderne. Zo, kan ie ze weer kwijtraken, haha. Inmiddels honger gekregen, dus toch nog maar ergens een broodje eten en dan hup naar huis en mijn middagtuk doen. Pffff, weer teveel gedaan maar o zo voldaan.
En.... lieve mensen, bedankt voor al jullie lieve kaarten. Ik geniet ervan.
Vanavond vanuit een spontane actie al mijn administratie gedaan. Joepie, want dat is een klus en stel ik meestal maanden uit, waardoor het letterlijk en figuurlijk een giga berg wordt die bijna niet te overwinnen is. Yes, done en ik zit als een klein kind voldaan te kijken naar mijn lege bakken.
Tijd om mijn bed in te duiken.
28 DECEMBER
Lekker uitgeslapen, snel me douchen en naar beneden, want Saskia mijn vriendin komt. Ik verheug me erop want de laatste tijd zien we elkaar door omstandigheden niet zoveel.
Intussen zit ik te dromen en schieten de briefjes die ik en Jan gekregen hebben door mijn hoofd. Amber had voor ons als kerstcadeau voor ieder een heel lief briefje geschreven. Tijdens het lezen rolden de tranen over mijn wangen van ontroering. Zo intens vanuit haar hart geschreven. Dit zijn voor mij de meest waardevolle cadeau's die ik maar kan krijgen en zelfs het briefje aan Jan is ook voor mij een groot cadeau. Haar liefde, genegenheid en dankbaarheid die ze dan laat zien aan hem. Deze momenten koester ik in mijn hart.
Ik ben met Saskia wat wezen winkelen en daarna ergens wat gedronken wat erg gezellig was. Weer even een intiem samenzijn gehad, wat voor ons beiden nodig was. Afgesproken dat we elkaar weer wat vaker willen zien. De rest van de dag vooral rustig aan gedaan.
Weer heerlijk aan tafel kunnen schuiven waarna ik nog wat foto's uitgezocht heb van voorgaande jaren. Heb hier plannen mee, maar ze moeten allereerst gescand worden, waarna ik na moet denken over wat ik waarvoor wil gebruiken.
Zo, het is weer bedtijd voor deze dame, dus schuif ik onder de wol met een boekje of nog wat kijkend naar de tv. Dat zie ik boven wel weer. Morgen weer een nieuwe dag, met allerlei plannen.
29 DECEMBER
Een gevecht gehad met een krab. Een kraker was nauwelijks genoeg; een hamer had meer volstaan. Bijna een gekneusde vinger erbij, maar wat was het lekker en een gezellige lunch met mijn zus Els in Dauphine in Amsterdam. Was een goed plan van haar.
Nog even op de Albert Cuyp gelopen en dan weer gauw naar huis om een tukkie te doen. Inmiddels laat in de middag geworden en ben ik al te moe voor een tukkie dus wordt het gewoon even een half uurtje liggen. Belangrijk voor mij is dat ik afwissel in houdingen waardoor ik het minste last krijg van pijntjes en moeheid. Zitten, lopen, liggen vandaag en door mijn goeie energie lukt dit allemaal.
Ber had me 's middags gebeld om te zeggen dat ze nog kaartjes had voor de halve finale van de Basketbalweek. Dit vind ik wel erg leuk, dus ga het proberen vanavond.
Ik ben te moe om te eten, dus neem ik maar 2 kleine stukjes pizza. Ik zet mijn energie op de reservestand: adrenealine. Ik heb gemerkt hoe dit werkt, en doe dit heel af en toe. Moet ik niet te vaak doen, want dan moet ik dat toch wel bekopen.
Op naar de basketbal met Simone en geniet daar nog van een mooie wedstrijd. Ik kom Mariet met de kinderen van Wilma tegen en vind het erg leuk om hen even te zien want kende ze niet sinds hun babytijd. Een beetje verwarrend, de 2 Wilma's in mijn dagboek, voor diegene die ze niet kennen. Onlangs is Wilma overleden die ik goed kende en die de ex was van een gewezen vriend van mij. De andere Wilma is de jeugdvriendin van mijn zus Bernadine, en waar ik ook mee gesport heb vroeger. Zij heeft asbestkanker en is erg ziek. Met haar heb ik regelmatig (mail)contact de laatste maanden.
Na de wedstrijd weet ik nog 2 kaartjes te bemachtigen voor de finale van morgen. Joeppie. Eenmaal thuis vraag ik Amber of ze morgen met mij wil, en ze vindt het erg leuk. Dus lekker saampjes met Am.
30 DECEMBER
Gisteravond erg moe naar bed gegaan maar kon niet direct slapen vanwege de adrenealine in mijn lijf. Dat zijn de consequenties als ik overschakel op mijn reserves. Resultaat de volgende ochtend: ik zie er niet uit.
Amber roept: "Mam, wat heb je een wallen onder je ogen". Ik hoef niet eens in de spiegel te kijken om te weten dat ze gelijk heeft. Dus doe dit dan ook niet. Ga vandaag een rustig dagje houden om vanmiddag/vanavond naar het basketbal te kunnen op mijn gewone energie. Wil straks nog wel even langs mam. Even kijken hoe het met haar gaat.
Mam is niet thuis en misschien ook maar goed want dan kan ik wat langer rusten wat ik dan ook doe.
De basketbalwedstrijd was top. Goeie spannende wedstrijd tussen 2 finaleteams en gezellig publiek, goede sfeer en entertainment. Een echte happening. De meiden proberen nog wat handtekeningen te verzamelen van de big boys en daarna naar huis en m'n bed in. Even nog lekker voor de buis hangen voordat ik het licht uit doe.
31 DECEMBER
Vandaag een moeilijke dag en moet ik de sterkste zijn lijkt wel. Vanochtend komt een vriend langs die ik door omstandigheden al een tijd niet gezien heb en die ik ook miste. Veel zitten kletsen waaronder ook veel over zijn situatie die momenteel niet makkelijk is. Ik vond het fijn om 'm te zien, maar merkte achteraf dat ikzelf weer iets te lang ben doorgegaan waardoor ik behoorlijk moe ben. Dan komt Jan thuis met problemen met instanties waar hij behoorlijk door van streek is, waardoor ik toch nog blijf zitten om samen er naar te kijken. Tussendoor vraagt mijn dochter mijn aandacht.
Pas om 4 uur stort ik in mijn bed. Doodmoe. Ik wil wat langer rusten zodat ik vanavond op kan blijven.
Tijdens het eten belt een zus van mij om haar zorgen te delen en vervolgens komt een andere zus om me te vertellen dat Wilma onze vriendin euthanasie gevraagd heeft, wat mogelijk dinsdag gaat gebeuren. Pffffffff, het is me het dagje wel. Ik ga nu lekker op de bank zitten en genieten van de rust in huis. Amber is naar haar vader, want vind het straatfeest op oudejaarsavond bij hem altijd leuk. Heb gezegd dat ze dat dan zeker moet doen. Hier dus alle rust in huis en ga daar lekker van genieten. Allemaal een heel fijn uiteinde, en tot volgend jaar.
Later op de avond gaan we nog even langs mijn zus, waar mijn moeder ook is. Traditioneel wordt de sjoelbak daar naar beneden gehaald en doen we allemaal mee. Ik ben eigenlijk een spelletjesmens maar doe het al jaren niet meer. Dus vanavond als vanouds toch weer eventjes een spelletje doen wat ik met fanatisme doe. Leuk hoor. Om kwart voor 1 bekaf naar huis om dan in mijn bed te kunnen duiken. Het is goed zo.