Verhalen over leven
mijmeringen
Een stukje door mij geschreven in het Hospice-krantje
achteruit leven
een overdenking met een glimlach
geen weg terug
een overdenksel van mij
5 december 2006
mijn sinterklaas gedicht
een overdenking
dubbel leven
het hert
het is zo dichtbij
vlinders in de nacht
een lief gedicht
serenity
een wijsheid voor het leven
gedicht
kwaliteit van leven en sterven
kwaliteit van leven en sterven
troost gedicht
AANWEZIG
Als ongeneeslijke longkankerpatiënt en als (ex)zorgende aan het bed in de Hospice en de buitenzorg, denk ik dat ik iets dichter bij de dood en het leven sta dan ooit tevoren.
Toen ik 1,5 jaar geleden mijn diagnose kreeg stond mijn leven totaal op zijn kop en realiseerde ik me pas goed hoe het moest voelen om in een BTH terecht te komen en het slot achter je dicht te horen vallen. Daar lig je dan; het eindstation, het afscheid is al begonnen. Afscheid van je spullen, afscheid van je privacy en afscheid van het leven wat je altijd geleefd hebt.
Ik ben een spiritueel mens, maar ben tegelijkertijd ook zeer aards ingesteld. Als ik dan bedenk en probeer te voelen wat ik graag zou willen op mijn sterfbed, dan kan ik in detail proberen te vertellen wat ik bedoel, maar het meest wezenlijke is:
Loop niet voor me uit, door te denken dat jouw ideeën de juiste zijn.
Loop niet achter me aan, want dan ben je mogelijk te laat; mijn leven kan elk moment voorbij zijn.
Maar loop naast me, door te luisteren met je hart waardoor je me laat weten dat je er bent wanneer ik je nodig heb.
Bescheidenheid is hetgeen ik geleerd heb van de zorg aan het bed. Op de juiste momenten, de juiste dingen doen door te zien wie de gast op dát moment is en wat ‘ie nodig heeft. Maar vooral…aanwezig zijn. Met vallen en opstaan heb ik dit geleerd en is mijn dierbaarste leerervaring van het werk bij de Hospice.
Gaby de Jong